Λέμφωμα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ως λέμφωμα χαρακτηρίζεται ο όγκος ο οποίος προέρχεται από λεμφοκύτταρα.[1] Ο όρος χρησιμοποιείται συνήθως για να περιγράψει μόνο κακοήθη νοσήματα και όχι όλους τους όγκους.[1] Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν διογκωμένους λεμφαδένες οι οποίοι συνήθως δεν είναι επώδυνοι, πυρετό, εφιδρώσεις, φαγούρα, απώλεια βάρους και αίσθημα κόπωσης. Οι εφιδρώσεις είναι πιο κοινές τη νύχτα.[2][3]
Λέμφωμα | |
---|---|
Οζώδες λέμφωμα σε λεμφαδένα | |
Ειδικότητα | αιματολογία και ογκολογία |
Ταξινόμηση | |
ICD-10 | C81-C96 |
ICD-9 | 202.8 |
ICD-O | 9590–9999 |
MedlinePlus | 000580 |
MeSH | D008223 |
Τα λεμφώματα συνήθως χωρίζονται σε λεμφώματα Hodgkin και non Hodgkin (μη-Χότζκιν, δηλαδή όλα τα υπόλοιπα),[4] με τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας να περιλαμβάνει σε αυτά επίσης το πολλαπλό μυέλωμα. Τα λεμφώματα μη-Χότζκιν αποτελούν το 90% των λεμφωμάτων και περιλαμβάνουν πολλούς διαφορετικούς τύπους λεμφωμάτων.[4][5] Τα λεμφώματα ανήκουν σε μια ευρύτερη κατηγορία νεοπλασμάτων η οποία ονομάζεται όγκοι των αιμοποιητικών και λεμφικών ιστών.[6]
Παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη Χότζκιν λεμφώματος είναι η λοίμωξη από τον ιό Έπτσταϊν-Μπαρ και το θετικό οικογενειακό ιστορικό.[2] Παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη μη-Χοτζκιν λεμφώματος είναι μεταξύ άλλων οι αυτοάνοσες ασθένειες, το AIDS, η ανοσοκατασταλτική θεραπεία, η αυξημένη ηλικία, η έκθεση σε κάποια εντομοκτόνα και η δίαιτα υψηλή σε λιπαρά και κρέατα.[3] Συνήθως διαγνώσκονται σε εξέταση αίματος, ούρων ή μυελού των οστών, ενώ η βιοψία λεμφαδένα μπορεί να είναι χρήσιμη. Επίσης μπορούν να γίνουν εξετάσεις για να βρεθούν πιθανές μεταστάσεις.[2][3]
Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει ένα συνδυασμό χημειοθεραπείας, ακτινοθεραπείας, στοχευμένης θεραπείας και χειρουργικής επέμβασης.[2][3] Κάποιοι τύποι μπορούν να θεραπευτούν.[4] Η συνολική πενταετής επιβίωση στις Ηνωμενες Πολιτείες είναι 85% για το Χότζκιν[7] και 69% για το μη-Χότζκιν λέμφωμα.[8] Το 2012 αναπτύχθηκε λέμφωμα σε 566.000 ανθρώπους, ενώ προκάλεσε 305.000 θανάτους,[9] οι οποίοι αποτελούν το 3-4% των θανάτων από καρκίνο, κατατάσσοντας τα λέμφωμα ως την 7η πιο θανατηφόρα κατηγορία καρκίνων.[9][10] Στα παιδιά είναι η τρίτη πιο κοινή μορφή καρκίνου.[11] Είναι πιο κοινά στον αναπτυγμένο παρά στον αναπτυσσόμενο κόσμο.[9]