Παλαιά γαλλική γλώσσα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η παλαιά γαλλική γλώσσα (franceis, françois, romanz) ή γαλλορομανική, ήταν η γλώσσα η οποία ομιλούνταν από τον 8ο έως τον 14ο αιώνα στο βόρειο τμήμα του βασιλείου της Γαλλίας, τμήματα της νορμανδικής Αγγλίας, Βαλλωνία, και σταυροφορικά κράτη (πριγκιπάτο της Αντιόχειας, βασίλειο της Κύπρου) στη Μέση Ανατολή, ως η γλώσσα των ανωτέρων τάξεων της φεουδαρχίας και του εμπορίου.[2] Κατά τον 14ο αιώνα οι διάφορες παραλλαγές της γλώσσας αυτής έγιναν γνωστές ως οι γλώσσες Όιλ (langues d'oïl), σε αντίθεση με τις γλώσσες Ο (lenga d'òc, οξιτανικά) στην περιοχή που αντιστοιχεί στη σύγχρονη νότια Γαλλία (Όιλ και Ο(κ) αντίστοιχα σημαίναν ναι στις γλώσσες αυτές).[3]
Παλαιά γαλλική γλώσσα | |
---|---|
Περιοχή | Βασίλειο της Γαλλίας (βόρεια), Βαλλωνία, Βασίλειο της Σκωτίας, περιοχές Οίκου της Νορμανδίας, Πριγκιπάτο της Αντιόχειας, Βασίλειο της Κύπρου |
Εποχή | 9ος με 14ος αιώνας |
Ταξινόμηση | Ινδοευρωπαϊκές |
Σύστημα γραφής | λατινική γραφή |
ISO 639-1 | — |
ISO 639-2 | fro |
ISO 639-3 | fro |
Glottolog | oldf1239 [1] |
Υπάρχει μεγάλος αριθμός διαλέκτων των παλαιών γαλλικών, όπως τα βουργουνδικά στη Βουργουνδία (κύρια πόλη Ντιζόν), Πικάρντ (Καλαί και Λιλ), παλαιά νορμανδικά (Καέν και Ρουέν, και νορμανδική Αγγλία[4]), βαλλωνικά (Ναμύρ), Γκαλλό (Βρετάνη), λωραινικά (Λωραίνη).