Σουκιενίτσε
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Σουκιενίτσε (πολωνικά: Sukiennice), η Αίθουσα Υφασμάτων της Κρακοβίας στην Μικρά Πολωνία, χρονολογείται από την Αναγέννηση και είναι ένα από τα πιο εικονικά κτίρια της πόλης. Είναι το κεντρικό χαρακτηριστικό της κεντρικής πλατείας της αγοράς στην Παλιά Πόλη της Κρακοβίας (το ιστορικό κέντρο της Κρακοβίας), η οποία από το 1978 έχει καταχωριστεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
| Σουκιενίτσε | |
|---|---|
 | |
 | |
 | |
| Είδος | cloth hall, αξιοθέατο και κτήριο μουσείου |
| Διεύθυνση | Rynek Główny |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | |
| Διοικητική υπαγωγή | Κρακοβία |
| Χώρα | Πολωνία |
| Έναρξη κατασκευής | 14ος αιώνας |
| Ένοικοι | d:Q9265482 και Εθνικό Μουσείο της Κρακοβίας |
| Διαχειριστής | d:Q9265482 και Εθνικό Μουσείο της Κρακοβίας |
| Αρχιτέκτονας | Giammaria Mosca |
| Προστασία | αμετακίνητο μνημείο[1] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ήταν κάποτε ένα σημαντικό κέντρο του διεθνούς εμπορίου. Οι ταξιδιώτες έμποροι συναντιόντουσαν εκεί για να συζητήσουν τις επιχειρήσεις και να ανταλλάξουν προϊόντα. Κατά τη χρυσή εποχή της τον 15ο αιώνα, η αίθουσα ήταν η πηγή μιας ποικιλίας εξωτικών εισαγωγών από την Ανατολή - μπαχαρικά, μετάξι, δέρμα και κερί - ενώ η ίδια η Κρακοβία εξήγαγε κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, μόλυβδο και αλάτι από το Αλατωρυχείο Βιελίτσκα.
Σε άμεση γειτνίαση με την αίθουσα, ο Μεγάλος Οίκος Ζύγισης και ο Μικρός Οίκος Ζύγισης υπήρχαν μέχρι τον 19ο αιώνα. Άλλες, παρόμοιες αίθουσες υφασμάτων υπήρχαν και σε άλλες πόλεις της Πολωνίας, καθώς και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, όπως στο Υπρ του Βελγίου, στο Μπράουνσβαϊγκ και στο Ληντς της Αγγλίας.
Η Κρακοβία ήταν η πρωτεύουσα της Πολωνίας και ήταν από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ευρώπης ήδη από την εποχή της Αναγέννησης. Ωστόσο, η παρακμή της ξεκίνησε με τη μετακίνηση της πρωτεύουσας στη Βαρσοβία στα τέλη του 16ου αιώνα. Η παρακμή της πόλης επιταχύνθηκε από πολέμους και πολιτικές που οδήγησαν στους διαμελισμούς της Πολωνίας στα τέλη του 18ου αιώνα. Μέχρι τη στιγμή της αρχιτεκτονικής αποκατάστασης που προτάθηκε για την αίθουσα υφασμάτων το 1870 υπό την αυστριακή κυριαρχία, μεγάλο μέρος του ιστορικού κέντρου της πόλης ήταν άθικτο. Μια αλλαγή στην πολιτική και οικονομική περιουσία του Βασιλείου της Γαλικίας και της Λοδομερίας οδήγησε σε αναβίωση λόγω της νεοσύστατης Νομοθετικής Συνέλευσης ή του Σέιμ της Γης. Η επιτυχημένη ανακαίνιση της Αίθουσας Υφασμάτων, που βασίστηκε σε σχέδιο του Τόμας Πριλίνσκι και εποπτεύτηκε από τον Δήμαρχο Μικοουάι Ζιμπλικιέβιτς, διευθύνων του Σέιμ, ήταν ένα από τα πιο αξιοσημείωτα επιτεύγματα αυτής της περιόδου.[2]
Η αίθουσα έχει φιλοξενήσει πολλούς διακεκριμένους καλεσμένους κατά τη διάρκεια των αιώνων και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για να διασκεδάσει μονάρχες και αξιωματούχους, όπως ο Κάρολος, Πρίγκιπας της Ουαλίας και ο Αυτοκράτορας Ακιχίτο της Ιαπωνίας, για τον οποίο έγινε υποδοχή εδώ το 2002. Στο παρελθόν, οι βραδιές χορού πραγματοποιούνταν εδώ, κυρίως αφού ο Πρίγκιπας Γιούζεφ Πινιατόφσκι είχε απελευθερώσει για λίγο την πόλη από τους Αυστριακούς το 1809. Εκτός από την ιστορία και την πολιτιστική της αξία, η αίθουσα εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ως κέντρο εμπορίου.
Στον επάνω όροφο της αίθουσας βρίσκεται το τμήμα του Μουσείου Σουκιενίτσε του Εθνικού Μουσείου της Κρακοβίας. Φιλοξενεί τη μεγαλύτερη μόνιμη έκθεση του 19ου αιώνα στην Πολωνία, σε τέσσερις μεγάλες εκθεσιακές αίθουσες που έχουν οργανωθεί από την ιστορική περίοδο και τα εκθέματα εκτείνονται σε μια ολόκληρη καλλιτεχνική εποχή.[3] Το μουσείο αναβαθμίστηκε το 2010 με νέο τεχνικό εξοπλισμό, αποθήκες, χώρους υπηρεσίας, καθώς και βελτιωμένη θεματική διάταξη.
Η Πινακοθήκη της Πολωνικής Τέχνης του 19ου αιώνα ήταν ένας σημαντικός πολιτιστικός χώρος από τη στιγμή που άνοιξε στις 7 Οκτωβρίου 1879. Διαθέτει πορτρέτα ύστερου Μπαρόκ, Ροκοκό και κλασικιστικές προσωπογραφίες και σκηνές μαχών του 18ου αιώνα από Πολωνούς και ξένους προ-ρομαντικούς, όπως η τέχνη των διαμελισμών της Πολωνίας με το διάσημο Πρωσικός φόρος τιμής του Γιαν Ματέικο, τις μυθολογικές και βιβλικές σκηνές με τους μνημειακούς Δαυλούς του Νέρονα του Χένρυκ Σιεμιράντζκι, την τέχνη των αντιπροσωπευτικών μελών της Νέας Πολωνίας από τις αρχές του 20ού αιώνα, συμπεριλαμβανομένων των Γιάτσεκ Μαλτσέφσκι και Γιούζεφ Χεουμόνσκι, τους εξέχοντες ιμπρεσιονιστές Γιούζεφ Πανκιέβιτς και Λέον Βιτσουουκόφσκι, πίνακες των Βόιτσεχ Γκέρσον και Γιούλιαν Φάουατ, καθώς και το μεγάλο και αμφιλεγόμενο Φρενίτιδα αγαλλιάσεων του Βαντίσουαφ Ποντκοβίνσκι, μεταξύ άλλων αριστουργημάτων.[4]
Πριν από την αποκατάσταση του 19ου αιώνα.
Αίθουσα υφασμάτων της Κρακοβίας το 1912.
Αίθουσα υφασμάτων της Κρακοβίας το 1930.
Η αίθουσα με πάγκους προϊόντων
Το Σουκιενίτσε το βράδυ
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
