Συνθήκη του Κατώ-Καμπρεζί
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Συνθήκη του Κατώ-Καμπρεζί (αναφέρεται επίσης και ως Ειρήνη του Κατώ-Καμπρεζί) περιλαμβάνει δύο ειρηνευτικές συμφωνίες που υπογράφηκαν στις 2 και 3 Απριλίου 1559. Έθεσαν τέλος στον τελευταίο ιταλικό πόλεμο μεταξύ της Γαλλίας αφενός και της Ισπανίας και της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αφετέρου και στον ανταγωνισμό ανάμεσα στον οίκο των Βαλουά και στον οίκο των Αψβούργων.[1]
Θεωρείται η πιο σημαντική ευρωπαϊκή συνθήκη του 16ου αιώνα, οι συμφωνίες της οποίας παρέμειναν σε ισχύ για περισσότερο από έναν αιώνα. Οδήγησε επίσης σε μια νέα γεωπολιτική κατάσταση που χαρακτηρίστηκε από την υποχρέωση της Γαλλίας να εγκαταλείψει την επεκτατική πολιτική της στην Ιταλία. Έτσι σηματοδοτεί το οριστικό τέλος των ιταλικών πολέμων και την αρχή της ισπανικής κυριαρχίας στην Ευρώπη.[2]
Υπογράφηκαν δύο συνθήκες από τη Γαλλία: η πρώτη με την Ελισάβετ Α' της Αγγλίας και η δεύτερη με τον Φίλιππο Β΄ της Ισπανίας.
Το 1559, η δυσχερής οικονομική κατάσταση των ηγεμονιών λόγω των συνεχών πολέμων αλλά και οι θρησκευτικές αναταραχές ως συνέπεια της Μεταρρύθμισης ανάγκασαν όλους τους εμπλεκόμενους να επιθυμούν την ειρήνη. Η συνθήκη είχε την έγκριση του Φερδινάνδου Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Οι μονάρχες δεν συναντήθηκαν αυτοπροσώπως αλλά εκπροσωπήθηκαν από πρεσβευτές και πληρεξουσίους. Ορισμένα ιταλικά κράτη συμμετείχαν επίσης στο συνέδριο.
Η συνθήκη υπογράφτηκε στην πόλη Κατώ-Καμπρεζί, που βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα ανατολικά του Καμπραί, στον σημερινό νομό Νορ στο βορρά της Γαλλίας. Οι διαπραγματεύσεις είχαν αρχίσει στο αβαείο του Σερκάν και ολοκληρώθηκαν στον πύργο του Κατώ-Καμπρεζί.