arga

See also: Arga and árga

Faroese

Etymology

From Old Norse argr, from Proto-Germanic *argaz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaɹka/

Verb

arga (third person singular past indicative argaði, third person plural past indicative argaðu, supine argað)

1. to tease, to irritate

Conjugation

Conjugation of arga (group v-30)

infinitive	arga
supine	argað
	present	past
first singular	argi	argaði
second singular	argar	argaði
third singular	argar	argaði
plural	arga	argaðu
participle (a6)1	argandi	argaður
	imperative
singular	arga!
plural	argið!

¹Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

• Rhymes: -arka

Verb

arga (weak verb, third-person singular past indicative argaði, supine argað)

1. to scream, to shout, to bawl

Conjugation

arga – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að arga
supine sagnbót		argað
present participle lýsingarháttur nútíðar		argandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	arga	argaði		argi	argaði
	þú	argar	argaðir		argir	argaðir
	hann, hún, það	argar	argaði		argi	argaði
plural	við	örgum	örguðum		örgum	örguðum
	þið	argið	örguðuð		argið	örguðuð
	þeir, þær, þau	arga	örguðu		argi	örguðu
		imperative boðháttur
singular	þú	arga (þú), argaðu
plural	þið	argið (þið), argiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

argast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að argast
supine sagnbót		argast
present participle lýsingarháttur nútíðar		argandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	argast	argaðist		argist	argaðist
	þú	argast	argaðist		argist	argaðist
	hann, hún, það	argast	argaðist		argist	argaðist
plural	við	örgumst	örguðumst		örgumst	örguðumst
	þið	argist	örguðust		argist	örguðust
	þeir, þær, þau	argast	örguðust		argist	örguðust
		imperative boðháttur
singular	þú	argast (þú), argastu
plural	þið	argist (þið), argisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

argaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	argaður	örguð	argað	argaðir	argaðar	örguð
accusative (þolfall)	argaðan	argaða	argað	argaða	argaðar	örguð
dative (þágufall)	örguðum	argaðri	örguðu	örguðum	örguðum	örguðum
genitive (eignarfall)	argaðs	argaðrar	argaðs	argaðra	argaðra	argaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	argaði	argaða	argaða	örguðu	örguðu	örguðu
accusative (þolfall)	argaða	örguðu	argaða	örguðu	örguðu	örguðu
dative (þágufall)	argaða	örguðu	argaða	örguðu	örguðu	örguðu
genitive (eignarfall)	argaða	örguðu	argaða	örguðu	örguðu	örguðu

Related terms

• arg

Javanese

Romanization

arga

1. romanization of ꦲꦂꦒ

Latin

Etymology 1

Noun

ārga

1. nominative/accusative/vocative plural of ārgon

References

• "arga", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)

Etymology 2

Noun

arga f (genitive argae); first declension

1. the cunt; the pussy; the vas muliebre

Declension

First-declension noun.

	singular	plural
nominative	arga	argae
genitive	argae	argārum
dative	argae	argīs
accusative	argam	argās
ablative	argā	argīs
vocative	arga	argae

References

• Blondeau, Pierre Nicolas, and Noel, François. Dictionarium eroticum latino-gallicum. France, I. Liseaux, 1885.

Maguindanao

Etymology

Borrowed from Malay harga.

Noun

arga (Jawi spelling آرْگَ)

1. price

Old Javanese

Etymology

Metathesis of earlier Old Javanese agra (“top, summit, point; prominent, first, chief, best”), probably due to influence of Pali agga (“highest; top-most”), from Sanskrit अग्र (agra, “tip, point”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ar.ɡa/
• Rhymes: -ɡa
• Hyphenation: ar‧ga

Noun

arga

1. mountain-peak
2. mountain

   Synonyms: acala, adri, arga, giri, gotra, gunuṅ, meru, naga, pārśwa, parwata, śaila, śikha, wukir

Alternative forms

• argi
• argya

Derived terms

• aṅarga
• marga

Descendants

• Javanese: ꦲꦂꦒ (arga), Arga
  • → Indonesian: argo
  • → Indonesian: Arga, Argo

Further reading

• "arga" in P.J. Zoetmulder with the collaboration of S.O. Robson, Old Javanese-English Dictionary. 's-Gravenhage: M. Nijhoff, 1982.

Old Norse

Alternative forms

• raga — with metathesis

Adjective

arga

1. strong feminine accusative singular of argr
2. strong masculine accusative plural of argr
3. weak masculine oblique singular of argr
4. weak feminine nominative singular of argr
5. weak neuter singular of argr

Swedish

Adjective

arga

1. inflection of arg:
   1. definite singular
   2. plural

Anagrams

• agar