Top Qs
Timeline
Chat
Perspective
convito
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
See also: convitò
Italian
Pronunciation
Etymology 1
Noun
convito m (plural conviti)
Further reading
- convito in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
convito
Remove ads
Latin
Etymology
From invītō, influenced by the unrelated convīvium (“a banquet”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔnˈwiː.toː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [koɱˈviː.to]
Verb
convītō (present infinitive convītāre, perfect active convītāvī, supine convītātum); first conjugation
- (Medieval Latin, nonstandard) to invite
Conjugation
Descendants
See also
- convītātiō
- 1257 C.E., Statuta Massiliensia
- Prohibemus ut nullus Notarius... recipiat... xenia vel dona, aut remunerationem, vel convivium seu Convitationem, etc.
- We forbid any notary... to accept... gifts or presents, remuneration, or [an invitation to] a feast or convitatio.
- 1257 C.E., Statuta Massiliensia
References
- Brodsky, David (2009), Spanish Vocabulary: An Etymological Approach, University of Texas Press
- "convitare", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- Meyer-Lübke, Wilhelm (1911), “convitare”, in Romanisches etymologisches Wörterbuch (in German), page 174
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads