dca

See also: DCA and d-ca

Old Polish

Etymology

Borrowed from Old Czech dci. First attested in the 15th century. Doublet of córa, an inherited form.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /tt͡sʲa/
• IPA^(key): (15^th CE) /tt͡sʲa/

Noun

dca f

1. daughter

   Synonym: córa

   • 1930 [c. 1455], “Gen”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^{transliteration, transcription}, 11, 29:

     Gymyø zoni Abramowy bilo *Sanay, a Nachorowi zoni gymyø bilo Melcha, *tzcza Aaronowa (Melcha, filia Aran)

     [Jimię żony Abramowy było Saraj, a Nachorowy żony jimię było Melcha, dca Aaronowa (Melcha, filia Aran)]

     The name of Abram's wife was Sarai; and the name of Nahor's wife, Milcah, the daughter of Haran.

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “dca”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN