dingla

Icelandic

Etymology

From dingull (“pendulum”) +‎ -a.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtiŋla/
• Rhymes: -iŋla

Verb

dingla (weak verb, third-person singular past indicative dinglaði, supine dinglað)

1. (intransitive) to dangle, to hang

   Synonyms: lafa, hanga

2. to dangle, to swing, to wag [with dative]

   Synonym: sveifla

3. to ring (e.g. a bell) [with dative]

   Synonym: hringja

Conjugation

dingla – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að dingla
supine sagnbót		dinglað
present participle lýsingarháttur nútíðar		dinglandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	dingla	dinglaði		dingli	dinglaði
	þú	dinglar	dinglaðir		dinglir	dinglaðir
	hann, hún, það	dinglar	dinglaði		dingli	dinglaði
plural	við	dinglum	dingluðum		dinglum	dingluðum
	þið	dinglið	dingluðuð		dinglið	dingluðuð
	þeir, þær, þau	dingla	dingluðu		dingli	dingluðu
		imperative boðháttur
singular	þú	dingla (þú), dinglaðu
plural	þið	dinglið (þið), dingliði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dinglast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að dinglast
supine sagnbót		dinglast
present participle lýsingarháttur nútíðar		dinglandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	dinglast	dinglaðist		dinglist	dinglaðist
	þú	dinglast	dinglaðist		dinglist	dinglaðist
	hann, hún, það	dinglast	dinglaðist		dinglist	dinglaðist
plural	við	dinglumst	dingluðumst		dinglumst	dingluðumst
	þið	dinglist	dingluðust		dinglist	dingluðust
	þeir, þær, þau	dinglast	dingluðust		dinglist	dingluðust
		imperative boðháttur
singular	þú	dinglast (þú), dinglastu
plural	þið	dinglist (þið), dinglisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dinglaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	dinglaður	dingluð	dinglað	dinglaðir	dinglaðar	dingluð
accusative (þolfall)	dinglaðan	dinglaða	dinglað	dinglaða	dinglaðar	dingluð
dative (þágufall)	dingluðum	dinglaðri	dingluðu	dingluðum	dingluðum	dingluðum
genitive (eignarfall)	dinglaðs	dinglaðrar	dinglaðs	dinglaðra	dinglaðra	dinglaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	dinglaði	dinglaða	dinglaða	dingluðu	dingluðu	dingluðu
accusative (þolfall)	dinglaða	dingluðu	dinglaða	dingluðu	dingluðu	dingluðu
dative (þágufall)	dinglaða	dingluðu	dinglaða	dingluðu	dingluðu	dingluðu
genitive (eignarfall)	dinglaða	dingluðu	dinglaða	dingluðu	dingluðu	dingluðu

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• dinglet

Verb

dingla

1. inflection of dingle:
   1. simple past
   2. past participle

Swedish

Etymology

From dangla. Probably from Proto-Germanic *dangijaną with original meaning "strike lightly and often". Doublet of dänga. Compare Icelandic dingla, Danish dingle, English dingle-dangle. See also tingeltangel.

Verb

dingla (present dinglar, preterite dinglade, supine dinglat, imperative dingla)

1. to dangle

   dingla med benen

   dangle one's legs

Conjugation

Conjugation of dingla (weak)

	active		passive
infinitive	dingla		dinglas
supine	dinglat		dinglats
imperative	dingla		—
imper. plural1	dinglen		—
	present	past	present	past
indicative	dinglar	dinglade	dinglas	dinglades
ind. plural1	dingla	dinglade	dinglas	dinglades
subjunctive2	dingle	dinglade	dingles	dinglades
present participle		dinglande
past participle		—

¹ Archaic. ² Dated. See the appendix on Swedish verbs.

References

• dingla in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• dingla in Svensk ordbok (SO)
• dingla in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)
• dingla in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)