dragen

Danish

Noun

dragen c

1. definite singular of drage

Verb

dragen

1. common past participle of drage

Dutch

Etymology

From Middle Dutch drāgen, from Old Dutch dragan, from Proto-Germanic *draganą (“draw, pull, carry”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdraːɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: dra‧gen
• Rhymes: -aːɣən

Verb

dragen

1. (transitive) to carry
2. (transitive) to wear (clothes)
3. (transitive) to transfer

Conjugation

Conjugation of dragen (strong class 6)
infinitive	dragen
past singular	droeg
past participle	gedragen
infinitive	dragen
gerund	dragen n
	present tense	past tense
1st person singular	draag	droeg
2nd person sing. (jij)	draagt, draag2	droeg
2nd person sing. (u)	draagt	droeg
2nd person sing. (gij)	draagt	droegt
3rd person singular	draagt	droeg
plural	dragen	droegen
subjunctive sing.1	drage	droege
subjunctive plur.1	dragen	droegen
imperative sing.	draag
imperative plur.1	draagt
participles	dragend	gedragen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

adjectives

• draagbaar
• dragelijk

nouns

• draagbalk
• draagband
• draagconstructie
• draagdoek
• draaggolf
• draagkoets
• draagkracht
• draagmuur
• draagster
• draagstoel
• draagtas
• draagvlak
• draagwijdte
• drager

verbs

• aandragen
• aaneendragen
• achterdragen
• achternadragen
• afdragen
• bedragen
• bijdragen
• bijeendragen
• binnendragen
• doordragen
• gedragen
• heendragen
• indragen
• leegdragen
• mededragen
• meedragen
• misdragen
• nadragen
• nederdragen
• neerdragen
• omdragen
• omhoogdragen
• omlaagdragen
• onderdragen
• ontdragen
• opdragen
• overdragen
• overeendragen
• rechtdragen
• ronddragen
• samendragen
• tegendragen
• terugdragen
• toedragen
• uitdragen
• uiteendragen
• vastdragen
• verderdragen
• verdragen
• voldragen
• vooraandragen
• voorbijdragen
• voordragen
• vooropdragen
• voortdragen
• voortsdragen
• vooruitdragen
• vrijdragen
• wederdragen
• weerdragen
• wegdragen
• zorgdragen

Descendants

• Afrikaans: dra
• Berbice Creole Dutch: draki
• Negerhollands: draag, dra, drag
• Skepi Creole Dutch: drag, drak

Anagrams

• gander

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch dragan, from Proto-Germanic *draganą.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdraːɣən/

Verb

drāgen

1. to carry
2. to wear

Inflection

Conjugation of drāgen (strong class 6)

infinitive	base form	drāgen
	genitive	drāgens
	dative	drāgene
		indicative			subjunctive
		present	past		present	past
1st person singular		drāge	droech		drāge	droege
2nd person singular		drāechs, drāges	droechs, droeges		drāechs, drāges	droeges
3rd person singular		drāecht, drāget	droech		drāge	droege
1st person plural		drāgen	droegen		drāgen	droegen
2nd person plural		drāecht, drāget	droecht, droeget		drāecht, drāget	droeget
3rd person plural		drāgen	droegen		drāgen	droegen
		imperative
singular		drach, drāech, drāge
plural		drāecht, drāget
		present	past
participle		drāgende	gedrāgen

Descendants

• Dutch: dragen
• Limburgish: drage
• Zealandic: draege

Further reading

• “draghen (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E.; Verdam, J. (1885–1929), “dragen (II)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page II

Middle English

Verb

dragen

1. alternative form of drawen

Norwegian Bokmål

Noun

dragen m

1. definite singular of drage

Old English

Verb

dragen

1. past participle of dragan

Swedish

Etymology 1

Pronunciation

• IPA^(key): /²drɑːɡɛn/

Adjective

dragen

1. (slang) noticeably intoxicated

Declension

Inflection of dragen

Indefinite	positive	comparative	superlative1
common singular	dragen	mer dragen	mest dragen
neuter singular	draget	mer draget	mest draget
plural	dragna	mer dragna	mest dragna
masculine plural2	dragne	mer dragna	mest dragna
Definite	positive	comparative	superlative
masculine singular3	dragne	mer dragne	mest dragne
all	dragna	mer dragna	mest dragna

¹ The indefinite superlative forms are only used in the predicative.
² Dated or archaic.
³ Only used, optionally, to refer to things whose natural gender is masculine.

Participle

dragen

1. past participle of dra

Etymology 2

Pronunciation

• IPA^(key): /¹drɑːɡɛn/

Noun

dragen

1. definite plural of drag

Further reading

• dragen in Svensk ordbok.

Anagrams

• dragne, graden