esasperare

Italian

Etymology

From Latin exasperāre.

Pronunciation

• IPA^(key): /e.zas.peˈra.re/
• Rhymes: -are
• Hyphenation: e‧sa‧spe‧rà‧re

Verb

esasperàre (first-person singular present esàspero, first-person singular past historic esasperài, past participle esasperàto, auxiliary avére)

1. (transitive) to exasperate, perplex
2. (transitive) to exacerbate, aggravate

Conjugation

    Conjugation of esasperàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)

infinitive	esasperàre
auxiliary verb		avére	gerund		esasperàndo
present participle		esasperànte	past participle		esasperàto
person	singular			plural
	first	second	third	first	second	third
indicative	io	tu	lui/lei, esso/essa	noi	voi	loro, essi/esse
present	esàspero	esàsperi	esàspera	esasperiàmo	esasperàte	esàsperano
imperfect	esasperàvo	esasperàvi	esasperàva	esasperavàmo	esasperavàte	esasperàvano
past historic	esasperài	esasperàsti	esasperò	esasperàmmo	esasperàste	esasperàrono
future	esaspererò	esaspererài	esaspererà	esaspererémo	esaspereréte	esaspererànno
conditional	esaspererèi	esaspererésti	esaspererèbbe, esaspererébbe	esaspererémmo	esaspereréste	esaspererèbbero, esaspererébbero
subjunctive	che io	che tu	che lui/che lei, che esso/che essa	che noi	che voi	che loro, che essi/che esse
present	esàsperi	esàsperi	esàsperi	esasperiàmo	esasperiàte	esàsperino
imperfect	esasperàssi	esasperàssi	esasperàsse	esasperàssimo	esasperàste	esasperàssero
imperative	—	tu	Lei	noi	voi	Loro
		esàspera	esàsperi	esasperiàmo	esasperàte	esàsperino
negative imperative		non esasperàre	non esàsperi	non esasperiàmo	non esasperàte	non esàsperino

Related terms

• esasperarsi
• esasperazione

Anagrams

• esaspererà