improviseren

Dutch

Etymology

Borrowed from French improviser.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɪm.proː.viˈzeː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: im‧pro‧vi‧se‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

improviseren

1. (transitive, intransitive) to improvise

Conjugation

Conjugation of improviseren (weak)
infinitive	improviseren
past singular	improviseerde
past participle	geïmproviseerd
infinitive	improviseren
gerund	improviseren n
	present tense	past tense
1st person singular	improviseer	improviseerde
2nd person sing. (jij)	improviseert, improviseer2	improviseerde
2nd person sing. (u)	improviseert	improviseerde
2nd person sing. (gij)	improviseert	improviseerde
3rd person singular	improviseert	improviseerde
plural	improviseren	improviseerden
subjunctive sing.1	improvisere	improviseerde
subjunctive plur.1	improviseren	improviseerden
imperative sing.	improviseer
imperative plur.1	improviseert
participles	improviserend	geïmproviseerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• improvisatie
• improvisator