omkeren

Dutch

Etymology

From om +‎ keren. Compare German umkehren.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

omkeren

1. (transitive or intransitive) to turn around
2. (transitive) to reverse
3. (transitive) to turn upside down

Conjugation

Conjugation of omkeren (weak, separable)
infinitive	omkeren
past singular	keerde om
past participle	omgekeerd
infinitive	omkeren
gerund	omkeren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	keer om	keerde om	omkeer	omkeerde
2nd person sing. (jij)	keert om, keer om2	keerde om	omkeert	omkeerde
2nd person sing. (u)	keert om	keerde om	omkeert	omkeerde
2nd person sing. (gij)	keert om	keerde om	omkeert	omkeerde
3rd person singular	keert om	keerde om	omkeert	omkeerde
plural	keren om	keerden om	omkeren	omkeerden
subjunctive sing.1	kere om	keerde om	omkere	omkeerde
subjunctive plur.1	keren om	keerden om	omkeren	omkeerden
imperative sing.	keer om
imperative plur.1	keert om
participles	omkerend	omgekeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• onomkeerbaar
• rechtsomkeert maken

Descendants

• Negerhollands: keer om

Anagrams

• keren om, omreken, reken om