ontsieren

Dutch

Etymology

From ont- +‎ sieren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈsi.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -irən

Verb

ontsieren

1. (transitive) to make ugly, to uglify, to mar the appearance (of something)

   Een groot advertentiescherm ontsierde het straatbeeld. ― A large advertising screen marred the streetscape.

Conjugation

Conjugation of ontsieren (weak, prefixed)
infinitive	ontsieren
past singular	ontsierde
past participle	ontsierd
infinitive	ontsieren
gerund	ontsieren n
	present tense	past tense
1st person singular	ontsier	ontsierde
2nd person sing. (jij)	ontsiert, ontsier2	ontsierde
2nd person sing. (u)	ontsiert	ontsierde
2nd person sing. (gij)	ontsiert	ontsierde
3rd person singular	ontsiert	ontsierde
plural	ontsieren	ontsierden
subjunctive sing.1	ontsiere	ontsierde
subjunctive plur.1	ontsieren	ontsierden
imperative sing.	ontsier
imperative plur.1	ontsiert
participles	ontsierend	ontsierd
1) Archaic. 2) In case of inversion.