opstandig

Dutch

Etymology

From opstand +‎ -ig.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Adjective

opstandig (comparative opstandiger, superlative opstandigst)

1. rebellious

   Synonym: rebels

Declension

Declension of opstandig
uninflected	opstandig
inflected	opstandige
comparative	opstandiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		opstandig	opstandiger	het opstandigst het opstandigste
indefinite	m./f. sing.	opstandige	opstandigere	opstandigste
	n. sing.	opstandig	opstandiger	opstandigste
	plural	opstandige	opstandigere	opstandigste
definite		opstandige	opstandigere	opstandigste
partitive		opstandigs	opstandigers	—

Derived terms

• opstandigheid