Top Qs
Timeline
Chat
Perspective

retning

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Danish

Etymology

From rette + -ning, formally from Old Norse rétting (adjustment), but influenced semantically by Middle Low German richtening, German Richtung (direction). Swedish riktning (direction) is borrowed from Low German.

Pronunciation

  • IPA(key): /rɛtneŋ/, [ˈʁad̥neŋ], [ˈʁɑd̥neŋ]

Noun

retning c (singular definite retningen, plural indefinite retninger)

  1. direction
  2. movement, school (in art or ideas)
  3. correction, marking, grading (of a written assignment)

Declension

More information common gender, singular ...

References

Remove ads

Norwegian Bokmål

Etymology

From rette + -ning.

Noun

retning f or m (definite singular retninga or retningen, indefinite plural retninger, definite plural retningene)

  1. direction

Derived terms

References

Norwegian Nynorsk

Etymology

From retta.

Pronunciation

Noun

retning f (definite singular retninga, indefinite plural retningar, definite plural retningane)

  1. direction
    Frå kva retning kjem vinden?
    Which direction does the wind come from?
  2. movement; school

Derived terms

References

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads