rista

See also: rísta, ristà, and rista'

Faroese

Etymology 1

From Old Norse hrista

Verb

rista (third person singular past indicative risti, third person plural past indicative ristu, supine rist)

1. to shake

Etymology 2

From Old Norse rísta

Verb

rista (third person singular past indicative risti, third person plural past indicative ristu, supine rist)

1. to scratch, to cut

Etymology 3

From the original meaning "roast, "grill, "grate," from Old Norse rist, from Middle Low German rōsten, from Old Saxon *rōstian, from Proto-West Germanic *raustijan, similar to Danish rist.

Verb

rista (third person singular past indicative ristaði, third person plural past indicative ristaðu, supine ristað)

1. to toast (bread)

Conjugation

Conjugation of rista (group v-30)

infinitive	rista
supine	ristað
	present	past
first singular	risti	ristaði
second singular	ristar	ristaði
third singular	ristar	ristaði
plural	rista	ristaðu
participle (a6)1	ristandi	ristaður
	imperative
singular	rista!
plural	ristið!

¹Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɪsta/
• Rhymes: -ɪsta

Etymology 1

From Old Norse rísta.

Verb

rista (weak verb, third-person singular past indicative risti, supine rist)

1. to cut, to carve [with accusative]

   Synonym: skera

2. (intransitive, of a ship) to draw

Conjugation

rista – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að rista
supine sagnbót		rist
present participle lýsingarháttur nútíðar		ristandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	risti	risti		risti	risti
	þú	ristir	ristir		ristir	ristir
	hann, hún, það	ristir	risti		risti	risti
plural	við	ristum	ristum		ristum	ristum
	þið	ristið	ristuð		ristið	ristuð
	þeir, þær, þau	rista	ristu		risti	ristu
		imperative boðháttur
singular	þú	rist (þú), ristu
plural	þið	ristið (þið), ristiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ristur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ristur	rist	rist	ristir	ristar	rist
accusative (þolfall)	ristan	rista	rist	rista	ristar	rist
dative (þágufall)	ristum	ristri	ristu	ristum	ristum	ristum
genitive (eignarfall)	rists	ristrar	rists	ristra	ristra	ristra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	risti	rista	rista	ristu	ristu	ristu
accusative (þolfall)	rista	ristu	rista	ristu	ristu	ristu
dative (þágufall)	rista	ristu	rista	ristu	ristu	ristu
genitive (eignarfall)	rista	ristu	rista	ristu	ristu	ristu

Noun

rista f (genitive singular ristu, nominative plural ristur)

1. cut, slit

Declension

Declension of rista (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	rista	ristan	ristur	risturnar
accusative	ristu	ristuna	ristur	risturnar
dative	ristu	ristunni	ristum	ristunum
genitive	ristu	ristunnar	rista	ristanna

Etymology 2

Verb

rista (weak verb, third-person singular past indicative ristaði, supine ristað)

1. to toast [with accusative]

   ristað brauð ― toasted bread

Conjugation

rista – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að rista
supine sagnbót		ristað
present participle lýsingarháttur nútíðar		ristandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	rista	ristaði		risti	ristaði
	þú	ristar	ristaðir		ristir	ristaðir
	hann, hún, það	ristar	ristaði		risti	ristaði
plural	við	ristum	ristuðum		ristum	ristuðum
	þið	ristið	ristuðuð		ristið	ristuðuð
	þeir, þær, þau	rista	ristuðu		risti	ristuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	rista (þú), ristaðu
plural	þið	ristið (þið), ristiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ristast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að ristast
supine sagnbót		ristast
present participle lýsingarháttur nútíðar		ristandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	ristast	ristaðist		ristist	ristaðist
	þú	ristast	ristaðist		ristist	ristaðist
	hann, hún, það	ristast	ristaðist		ristist	ristaðist
plural	við	ristumst	ristuðumst		ristumst	ristuðumst
	þið	ristist	ristuðust		ristist	ristuðust
	þeir, þær, þau	ristast	ristuðust		ristist	ristuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	ristast (þú), ristastu
plural	þið	ristist (þið), rististi1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ristaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ristaður	ristuð	ristað	ristaðir	ristaðar	ristuð
accusative (þolfall)	ristaðan	ristaða	ristað	ristaða	ristaðar	ristuð
dative (þágufall)	ristuðum	ristaðri	ristuðu	ristuðum	ristuðum	ristuðum
genitive (eignarfall)	ristaðs	ristaðrar	ristaðs	ristaðra	ristaðra	ristaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ristaði	ristaða	ristaða	ristuðu	ristuðu	ristuðu
accusative (þolfall)	ristaða	ristuðu	ristaða	ristuðu	ristuðu	ristuðu
dative (þágufall)	ristaða	ristuðu	ristaða	ristuðu	ristuðu	ristuðu
genitive (eignarfall)	ristaða	ristuðu	ristaða	ristuðu	ristuðu	ristuðu

Italian

Verb

rista

1. misspelling of ristà (third-person singular present indicative of ristare) and rista' (second-person singular imperative of ristare)

Anagrams

• -astri, Taris, Trias, astri, sarti, sitar, stari, stira, stria, tarsi

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• ristet

Verb

rista

1. inflection of riste:
   1. simple past
   2. past participle

Norwegian Nynorsk

Verb

rista (present tense ristar or rister, past tense rista or riste, past participle rista or rist, present participle ristande, imperative rist)

1. alternative form of riste

Swedish

Etymology 1

Inherited from Old Swedish rista. Cognate of Icelandic rista. Doublet of rita.

Verb

rista (present ristar, preterite ristade, supine ristat, imperative rista)

1. carve, cut, scratch with a sharp tool.

   rista (in) runor i sten

   carve runes in(to) stone

Conjugation

Conjugation of rista (weak)

	active		passive
infinitive	rista		ristas
supine	ristat		ristats
imperative	rista		—
imper. plural1	risten		—
	present	past	present	past
indicative	ristar	ristade	ristas	ristades
ind. plural1	rista	ristade	ristas	ristades
subjunctive2	riste	ristade	ristes	ristades
present participle		ristande
past participle		ristad

¹ Archaic. ² Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

• ristning

See also

• hugga

Etymology 2

Inherited from Old Norse hrista, from Proto-Germanic *hristijaną. Cognate of Icelandic hrista.

Verb

rista (present rister, preterite riste, supine rist, imperative rist)

1. to shake

   Synonym: skaka

Usage notes

Somewhat literary or poetic.

Conjugation

Conjugation of rista (weak)

	active		passive
infinitive	rista		—
supine	rist		—
imperative	rist		—
imper. plural1	risten		—
	present	past	present	past
indicative	rister	riste	—	—
ind. plural1	rista	riste	—	—
subjunctive2	riste	riste	—	—
present participle		ristande
past participle		—

¹ Archaic. ² Dated. See the appendix on Swedish verbs.

References

• rista in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• rista in Svensk ordbok (SO)
• rista in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)
• rista in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)