synja

Icelandic

Etymology

From Old Norse synja, from Proto-Germanic *sunjōną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɪnja/

  Rhymes: -ɪnja

Verb

synja (weak verb, third-person singular past indicative synjaði, supine synjað)

1. to refuse

   Synonyms: neita, afsegja, aftaka, hafna

Conjugation

synja – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að synja
supine sagnbót		synjað
present participle lýsingarháttur nútíðar		synjandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	synja	synjaði		syni	synjaði
	þú	synjar	synjaðir		synir	synjaðir
	hann, hún, það	synjar	synjaði		syni	synjaði
plural	við	synjum	synjuðum		synjum	synjuðum
	þið	synið	synjuðuð		synið	synjuðuð
	þeir, þær, þau	synja	synjuðu		syni	synjuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	synja (þú), synjaðu
plural	þið	synið (þið), syniði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

synjast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að synjast
supine sagnbót		synjast
present participle lýsingarháttur nútíðar		synjandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	synjast	synjaðist		synist	synjaðist
	þú	synjast	synjaðist		synist	synjaðist
	hann, hún, það	synjast	synjaðist		synist	synjaðist
plural	við	synjumst	synjuðumst		synjumst	synjuðumst
	þið	synist	synjuðust		synist	synjuðust
	þeir, þær, þau	synjast	synjuðust		synist	synjuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	synjast (þú), synjastu
plural	þið	synist (þið), synisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

synjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	synjaður	synjuð	synjað	synjaðir	synjaðar	synjuð
accusative (þolfall)	synjaðan	synjaða	synjað	synjaða	synjaðar	synjuð
dative (þágufall)	synjuðum	synjaðri	synjuðu	synjuðum	synjuðum	synjuðum
genitive (eignarfall)	synjaðs	synjaðrar	synjaðs	synjaðra	synjaðra	synjaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	synjaði	synjaða	synjaða	synjuðu	synjuðu	synjuðu
accusative (þolfall)	synjaða	synjuðu	synjaða	synjuðu	synjuðu	synjuðu
dative (þágufall)	synjaða	synjuðu	synjaða	synjuðu	synjuðu	synjuðu
genitive (eignarfall)	synjaða	synjuðu	synjaða	synjuðu	synjuðu	synjuðu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *sunjōną.

Verb

synja

1. to deny

   sannaði annarr, en annarr synjaði

   one confessed, but the other denied

2. to deny [with genitive ‘a charge’]
3. to refuse, deny [with dative ‘someone’ and genitive ‘something’]

   Hana elskuðu margir ok hon synjaði fám síns vilja

   Many loved her, and she denied few their will

Conjugation

Conjugation of synja — active (weak class 2)

infinitive	synja
present participle	synjandi
past participle	synjaðr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	synja	synjaða		synja	synjaða
2nd person singular	synjar	synjaðir		synir	synjaðir
3rd person singular	synjar	synjaði		synir	synjaði
1st person plural	synjum	synjuðum		synim	synjaðim
2nd person plural	synið	synjuðuð		synið	synjaðið
3rd person plural	synja	synjuðu		syni	synjaði
imperative	present
2nd person singular	synja
1st person plural	synjum
2nd person plural	synið

Conjugation of synja — mediopassive (weak class 2)

infinitive	synjask
present participle	synjandisk
past participle	synjazk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	synjumk	synjuðumk		synjumk	synjuðumk
2nd person singular	synjask	synjaðisk		synisk	synjaðisk
3rd person singular	synjask	synjaðisk		synisk	synjaðisk
1st person plural	synjumsk	synjuðumsk		synimsk	synjaðimsk
2nd person plural	synizk	synjuðuzk		synizk	synjaðizk
3rd person plural	synjask	synjuðusk		synisk	synjaðisk
imperative	present
2nd person singular	synjask
1st person plural	synjumsk
2nd person plural	synizk

Related terms

• syn f

Descendants

• Icelandic: synja
• Swedish: söna

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910), “synja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive