tür

See also: Appendix:Variations of "tur"

Cimbrian

Noun

tür f

1. door

References

• Umberto Patuzzi, ed., (2013) Ünsarne Börtar, Luserna: Comitato unitario delle linguistiche storiche germaniche in Italia / Einheitskomitee der historischen deutschen Sprachinseln in Italien

Middle High German

Pronunciation

• IPA^(key): (before 13^th CE) /ˈtyr/

Etymology 1

From Old High German turi, from Proto-West Germanic *dur, from Proto-Germanic *durz, from Proto-Indo-European *dʰwer-.

Alternative forms

• tur, ture, dur, dor

Noun

tür f

1. door
2. opening

Declension

Declension of tür (strong feminine ending in a consonant)

	singular			plural
	indef.	def.	noun	def.	noun
nominative	ein	diu	tür	die	türe
genitive	einer	dër	türe, tür	dër	türe
dative	einer	dër	türe, tür	dën	türen
accusative	eine	die	tür	die	türe

Descendants

• Alemannic German: Tüür, Tiire (Uri), Dire
• Bavarian: Dia, Tia
  • Cimbrian: tür
  • Mòcheno: tir
• Central Franconian: Dür
  • Hunsrik: Deer
  • Luxembourgish: Dier
• East Central German: Thüar (Egerländisch)
  • Upper Saxon German: Düre
• German: Tür, Türe
• Rhine Franconian: Deer, Diir
  • Pennsylvania German: Dier
• Yiddish: טיר (tir)

Etymology 2

Adjective

tür

1. alternative form of tiure

References

• Benecke, Georg Friedrich; Müller, Wilhelm; Zarncke, Friedrich (1863), “tür”, in Mittelhochdeutsches Wörterbuch: mit Benutzung des Nachlasses von Benecke, Stuttgart: S. Hirzel
• "tür" in Köbler, Gerhard, Mittelhochdeutsches Wörterbuch (3rd edition 2014)

Tatar

Noun

tür

1. honorary place in the house

Turkish

Etymology

Back-formation from türlü (“various”), ultimately from Proto-Turkic *tür (“sort, kind, shape”).

Cognate with Old Turkic 𐱅𐰇𐰼 (t²ür² /⁠tör⁠/), Bashkir төр (tör), Kazakh түр (tür), Southern Altai тӱр (tür, “kind, sort, species; colour”), etc.

Pronunciation

• IPA^(key): /tyɾ/
• Hyphenation: tür

Noun

tür (definite accusative türü, plural türler)

1. kind, variety
2. genre
3. (biology, taxonomy) species

Declension

Declension of tür

singular plural nominative tür türler definite accusative türü türleri dative türe türlere locative türde türlerde ablative türden türlerden genitive türün türlerin Possessive forms nominative singular plural 1st singular türüm türlerim 2nd singular türün türlerin 3rd singular türü türleri 1st plural türümüz türlerimiz 2nd plural türünüz türleriniz 3rd plural türleri türleri definite accusative singular plural 1st singular türümü türlerimi 2nd singular türünü türlerini 3rd singular türünü türlerini 1st plural türümüzü türlerimizi 2nd plural türünüzü türlerinizi 3rd plural türlerini türlerini dative singular plural 1st singular türüme türlerime 2nd singular türüne türlerine 3rd singular türüne türlerine 1st plural türümüze türlerimize 2nd plural türünüze türlerinize 3rd plural türlerine türlerine locative singular plural 1st singular türümde türlerimde 2nd singular türünde türlerinde 3rd singular türünde türlerinde 1st plural türümüzde türlerimizde 2nd plural türünüzde türlerinizde 3rd plural türlerinde türlerinde ablative singular plural 1st singular türümden türlerimden 2nd singular türünden türlerinden 3rd singular türünden türlerinden 1st plural türümüzden türlerimizden 2nd plural türünüzden türlerinizden 3rd plural türlerinden türlerinden genitive singular plural 1st singular türümün türlerimin 2nd singular türünün türlerinin 3rd singular türünün türlerinin 1st plural türümüzün türlerimizin 2nd plural türünüzün türlerinizin 3rd plural türlerinin türlerinin

Synonyms

• çeşit

Derived terms

• türdeş
• türlü
• neter

Further reading

• “tür”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu

Vilamovian

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Noun

tür n

1. gate