tocht

See also: töcht

Dutch

Alternative forms

• togt (obsolete)

Etymology

From Middle Dutch tocht or tucht, from Old Dutch *tuht, ultimately from Proto-Germanic *tuhtiz, cognate to German Zucht. Equivalent to tijgen (“to go, pull”) +‎ -t (“verbal noun”). Doublet of tucht.

Pronunciation

• IPA^(key): /tɔxt/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: tocht
• Rhymes: -ɔxt

Noun

tocht f (plural tochten, diminutive tochtje n)

1. journey, expedition, march

   Het was een lange tocht, maar gelukkig zonder problemen. ― It was a long journey, but fortunately without problems.

2. draught, air current

   Je voelt de tocht door deze kier komen. ― You can feel the draught come through this crack.

3. a small waterway that connects all the other waterways in a polder to a pump, windmill or sluice

   Hypernym: sloot

Derived terms

• aftocht
• borgtocht
• doortocht
• fietstocht
• hartstocht
• krijgstocht
• kruistocht
• molentocht
• pelgrimstocht
• plundertocht
• rooftocht
• sluistocht
• strooptocht
• terugtocht
• tochten
• tochtgenoot
• tochtig
• tochtworst
• toertocht
• uittocht
• veldtocht
• veroveringstocht
• wandeltocht
• zoektocht

Descendants

• Afrikaans: tog
• → Danish: togt
• → Norwegian: tokt

References

• Matthias de Vries; Lambert Allard te Winkel (1864), “tocht”, in Woordenboek der Nederlandsche Taal, published 2001

West Frisian

Verb

tocht

1. thought

   First and third person singular, and participle, past tense of tinke.