uitleveren

Dutch

Etymology

From uit +‎ leveren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌleː.və.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: uit‧le‧ve‧ren

Verb

uitleveren

1. to extradite (to remove a person from one jurisdiction to another by legal process)

   Synonym: uitzetten

Conjugation

Conjugation of uitleveren (weak, separable)
infinitive	uitleveren
past singular	leverde uit
past participle	uitgeleverd
infinitive	uitleveren
gerund	uitleveren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	lever uit	leverde uit	uitlever	uitleverde
2nd person sing. (jij)	levert uit, lever uit2	leverde uit	uitlevert	uitleverde
2nd person sing. (u)	levert uit	leverde uit	uitlevert	uitleverde
2nd person sing. (gij)	levert uit	leverde uit	uitlevert	uitleverde
3rd person singular	levert uit	leverde uit	uitlevert	uitleverde
plural	leveren uit	leverden uit	uitleveren	uitleverden
subjunctive sing.1	levere uit	leverde uit	uitlevere	uitleverde
subjunctive plur.1	leveren uit	leverden uit	uitleveren	uitleverden
imperative sing.	lever uit
imperative plur.1	levert uit
participles	uitleverend	uitgeleverd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• leveren uit