vitna

Icelandic

Etymology

Cognate with Swedish vittna. (This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

vitna (weak verb, third-person singular past indicative vitnaði, supine vitnað)

1. to testify, to bear witness

Conjugation

vitna – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að vitna
supine sagnbót		vitnað
present participle lýsingarháttur nútíðar		vitnandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	vitna	vitnaði		vitni	vitnaði
	þú	vitnar	vitnaðir		vitnir	vitnaðir
	hann, hún, það	vitnar	vitnaði		vitni	vitnaði
plural	við	vitnum	vitnuðum		vitnum	vitnuðum
	þið	vitnið	vitnuðuð		vitnið	vitnuðuð
	þeir, þær, þau	vitna	vitnuðu		vitni	vitnuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	vitna (þú), vitnaðu
plural	þið	vitnið (þið), vitniði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vitnast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að vitnast
supine sagnbót		vitnast
present participle lýsingarháttur nútíðar		vitnandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	vitnast	vitnaðist		vitnist	vitnaðist
	þú	vitnast	vitnaðist		vitnist	vitnaðist
	hann, hún, það	vitnast	vitnaðist		vitnist	vitnaðist
plural	við	vitnumst	vitnuðumst		vitnumst	vitnuðumst
	þið	vitnist	vitnuðust		vitnist	vitnuðust
	þeir, þær, þau	vitnast	vitnuðust		vitnist	vitnuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	vitnast (þú), vitnastu
plural	þið	vitnist (þið), vitnisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vitnaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vitnaður	vitnuð	vitnað	vitnaðir	vitnaðar	vitnuð
accusative (þolfall)	vitnaðan	vitnaða	vitnað	vitnaða	vitnaðar	vitnuð
dative (þágufall)	vitnuðum	vitnaðri	vitnuðu	vitnuðum	vitnuðum	vitnuðum
genitive (eignarfall)	vitnaðs	vitnaðrar	vitnaðs	vitnaðra	vitnaðra	vitnaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vitnaði	vitnaða	vitnaða	vitnuðu	vitnuðu	vitnuðu
accusative (þolfall)	vitnaða	vitnuðu	vitnaða	vitnuðu	vitnuðu	vitnuðu
dative (þágufall)	vitnaða	vitnuðu	vitnaða	vitnuðu	vitnuðu	vitnuðu
genitive (eignarfall)	vitnaða	vitnuðu	vitnaða	vitnuðu	vitnuðu	vitnuðu

Further reading

• “vitna” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• vitnene (of noun)
• vitnet (of verb)

Noun

vitna n

1. definite plural of vitne

Verb

vitna

1. inflection of vitne:
   1. simple past
   2. past participle

Norwegian Nynorsk

Noun

vitna n

1. definite plural of vitne

Swedish

Etymology

vit +‎ -na

Verb

vitna (present vitnar, preterite vitnade, supine vitnat, imperative vitna)

1. to whiten (become white or more white)

Conjugation

Conjugation of vitna (weak)

	active		passive
infinitive	vitna		—
supine	vitnat		—
imperative	vitna		—
imper. plural1	vitnen		—
	present	past	present	past
indicative	vitnar	vitnade	—	—
ind. plural1	vitna	vitnade	—	—
subjunctive2	vitne	vitnade	—	—
present participle		vitnande
past participle		vitnad

¹ Archaic. ² Dated. See the appendix on Swedish verbs.

References

• vitna in Svensk ordbok (SO)
• vitna in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• vitna in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)

Anagrams

• naivt