vlechten

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvlɛx.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: vlech‧ten
• Rhymes: -ɛxtən

Etymology 1

From Middle Dutch vlechten, from Old Dutch *flehtan, from Proto-Germanic *flehtaną.

Verb

vlechten

1. (transitive, intransitive) to braid

Conjugation

Conjugation of vlechten (strong class 3b)
infinitive	vlechten
past singular	vlocht
past participle	gevlochten
infinitive	vlechten
gerund	vlechten n
	present tense	past tense
1st person singular	vlecht	vlocht
2nd person sing. (jij)	vlecht	vlocht
2nd person sing. (u)	vlecht	vlocht
2nd person sing. (gij)	vlecht	vlocht
3rd person singular	vlecht	vlocht
plural	vlechten	vlochten
subjunctive sing.1	vlechte	vlochte
subjunctive plur.1	vlechten	vlochten
imperative sing.	vlecht
imperative plur.1	vlecht
participles	vlechtend	gevlochten
1) Archaic.

Derived terms

• aaneenvlechten
• aanvlechten
• afvlechten
• bevlechten
• dooreenvlechten
• doorvlechten
• gevlechten
• hervlechten
• ineenvlechten
• invlechten
• losvlechten
• navlechten
• omvlechten
• ondereenvlechten
• ontvlechten
• opvlechten
• overvlechten
• rondvlechten
• samenvlechten
• toevlechten
• vastvlechten
• vervlechten
• vlechtwerk
• volvlechten
• voortvlechten

Descendants

• Afrikaans: vleg

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

vlechten

1. plural of vlecht

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch *flehtan, from Proto-Germanic *flehtaną.

Verb

vlechten

1. to braid
2. to tangle together

Inflection

Conjugation of vlechten (strong class 3)

infinitive	base form	vlechten
	genitive	vlechtens
	dative	vlechtene
		indicative			subjunctive
		present	past		present	past
1st person singular		vlechte	vlacht		vlechte	vlochte
2nd person singular		vlechts, vlechtes	vlochts, vlochtes		vlechts, vlechtes	vlochtes
3rd person singular		vlecht, vlechtet	vlacht		vlechte	vlochte
1st person plural		vlechten	vlochten		vlechten	vlochten
2nd person plural		vlecht, vlechtet	vlocht, vlochtet		vlecht, vlechtet	vlochtet
3rd person plural		vlechten	vlochten		vlechten	vlochten
		imperative
singular		vlecht, vlechte
plural		vlecht, vlechtet
		present	past
participle		vlechtende	gevlochten

Descendants

• Dutch: vlechten
• Limburgish: vlèchte

Further reading

• “vlechten”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E.; Verdam, J. (1885–1929), “vlechten”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN