Esperanto-movado en Svedio
From Wikipedia, the free encyclopedia
La Esperanto-movado en Svedio konsistas de lokaj kluboj, la Sveda Esperanto-Federacio kaj ĝia gazeto La Espero, Esperanto-Gastigejo en Lesjöfors, la eldonejo Eldona Societo Esperanto, la Sveda Esperanto-Instituto, la Sveda Laborista Esperanto-Asocio, kaj kelkaj aliaj organizoj kaj bultenoj.
La Esperanto-movado havas longan historion en Svedio. La unua sveda klubo, kiu fondiĝis en 1891 en Upsalo, estis la dua esperanta klubo en la mondo – la unua estis la Nurenberga klubo. La gazeto Lingvo Internacia (1895–1914), ekeldonita en 1895 kaj dum la fruaj jaroj eldonita de la Klubo Esperantista en Upsalo, estis tiam grava internacia gazeto por la Esperanto-movado.
En Svedio, ankaŭ klubo estis fondita en la frua 20-a jarcento, kiu iĝis la fondo/origino de UEA. En Svedio estis aranĝita la Universalaj Kongresoj en Stokholmo 1934, Malmö 1948, Stokholmo 1980 kaj Gotenburgo 2003,[kom 1] kaj la Internaciaj Junularaj Kongresoj en Ystad 1962, Tyresö 1969, Karlskoga 1991, kaj Lesjöfors 2003.[kom 2]
Lokaj kluboj troveblas hodiaŭ (2017) en Stokholmo, Gotenburgo, Upsalo, Malmö, Helsingborg, Sundsvall kaj Skövde,[1] kaj dum la 2000 kaj 2010-jardekoj en Hernusando. En Gotenburgo, oni trovas la Esperanto-placon, kaj en Upsalo, la placon aŭ parkon de Valdemar Langlet. Proksime al la Esperanto-placo, oni trafe trovas Språkcaféet, la Lingvokafejon, en kiu oni vespere povas trejni sin en fremdaj lingvoj konversante kun aliaj personoj – sed tamen ne Esperanto.[2]
La Esperanto-movado en Svedio historie havas ligojn al la laborista movado. En Svedio reprezentantoj de UEA en 1956 akceptis la Principaron de Frostavallen, ”Fundamenta Principaro de Informado pri la Internacia Lingvo”.
Bertilo Wennergren, aŭtoro de PMEG, venas de Svedio kaj loĝas en Germanio, kaj Ĵomart kaj Nataŝa loĝas en Svedio ekde la fruaj 1990-aj jaroj.