Fido

Fido povas signifi konfidon al persono aŭ objekto, kredon je Dio aŭ al io ajn, aŭ sistemon de religia kredo. La esenco de fido estas ke ĝi estas science nepravigebla. Ĝi estas bazata en personaj travivaĵoj kaj sentoj. Malsama ol espero, ke indikas deziron por la estonteco, la koncepto de fido entenas atendo kun elemento de certigo.

Por samtitola artikolo vidu la paĝon FidoReto.

Sankta Paŭlo, apostolo de Jesuo Kristo, provizis al ni eble la plej koncizan difinon de fido: La fido estas realigo de esperataĵoj, provado de aferoj ne vidataj (Hebreoj 11:1).

Kvankam la parolo fido havas multajn nuancojn da signifo, ĉe la fino ĝi restas realigo de esperataĵoj, provado de aferoj ne vidataj.

El religia vidpunkto, "fido" estas la kredo je speciala dogmoj, kiuj formas la diversaj religiojn.

Pri fidindeco de diraĵo, memoru ke senescepte ĉiuj artikolo de Vikipedio, ekzemple, estas nur tiom fidinda, kiom fidindaj estas la fontoj, kiujn ĝi citas. Pri fontoj oni konsideru referencoj kaj historiaj fontoj

Proverbo

Ekzistas pluraj (18) proverboj pri fido en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof, inter ili^[1]:

• 	„ Al glacio printempa kaj al amiko tro nova ne fidu. ”

• 	„ Ĉe plej granda fido memoru pri perfido. ”

• 	„ Ŝajnon ne fidu, juĝi ne rapidu. ”