Intelekto

Intelekto^[1][2] estas la kapablo pensi konceptaĵojn kaj estigi rilatojn inter ili. Ĝi estas ekkonkapablo, kies specifa objekto estas la nocio de ento. Etimologie intelekto estas latindevena, el intelligere (= kompreni per intelekto, distingi), vortformita el intus (= inter) kaj legere (= legi). La verba formo okazas fundamente en la greka kaj latina, kun la signifo elekti: légein en la greka, legere en la latina. Koncerne la latinan intellectus, ĝi estas pasinta participo, kiu fariĝis samtempe substantivo; en Esperanto la radiko intelekt- estas substantiva. Pro tio, Esperante intelekto ne estas la rezulto de intelekti sed la ekkonkapablo; la rezulto nomiĝas intelektado.

Epizodo de podkasto Kern.punkto pri inteligenteco, specife svarma

Inteligento^[3] estas kapablo facile kompreni kaj vigle pensi.

Vidu ankaŭ

• Artefarita intelekto
• Intelekta kvociento
• Intelekta laboro
• Intelekto laŭ filozofioj
• Intelektulo
• Inteligencio
• Kolektiva intelekto
• Krepovo
• Ruzo
• Teorio pri multoblaj intelektoj

Proverbo

Ekzistas proverbo pri intelekto en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof^[4]:

• 	„ Malgranda aspekte, sed granda intelekte. ”