Jyotirindranath Tagore

Jyotirindranath TAGORE (bengale জ্যোতিরিন্দ্রনাথ ঠাকুর; 4a de Majo 1849 – 4a de Marto 1925) estis barata dramaturgo, muzikisto, eldonisto kaj pentristo.^[1] Li ludis gravan rolon en la florado de la talento de sia pli juna frato, nome la unua ne-eŭropa ricevinto de Nobel-premio, nome Rabindranath Tagore.^[2] Li estis frato ankaŭ de same verkistoj Dwijendranath Tagore, Hemendranath Tagore kaj Satyendranath Tagore.

Jyotirindranath Tagore
Persona informo
Naskiĝo	4-an de majo 1849 (1849-05-04) en Kolkato
Morto	4-an de marto 1925 (1925-03-04) (75-jaraĝa) en Ranĉo
Lingvoj	bengala • marata
Ŝtataneco	Brita Raĝo
Alma mater	Presidency University (en) Hindu School (en)
Familio
Patro	Debendranath Tagore
Frat(in)oj	Swarnakumari Devi (en) , Rabindranath Tagore, Dwijendranath Tagore, Hemendranath Tagore, Satyendranath Tagore kaj Soudamini Debi (en)
Edz(in)o	Kadambari Devi (1868–)
Okupo
Okupo	dramaturgo tradukisto pentristo verkisto muzikisto
v • d • r

Verkoj

• Historiaj teatraĵoj -Purubikram (1874), Sarojini (1875), Ashrumati (Larmovirino, 1879), Swapnamayi (Revovirino, 1882).
• Satiraj teatraĵoj - Kinchit Jalajog (Some Refreshments, 1873), Eman Karma Ar Korbo Na (I will never do such a thing again 1877), Hathath Nabab (Suddenly a Ruler, 1884), Alik Babu (Strange Man, 1900).
• Tradukoj - el Kalidasa Abhijñānaśākuntalam (Rekono de Ŝakuntala) kaj Malati Madhava (Malati kaj Madhava); Mrichhatika de Sudrak (Little Clay Cart); Meditaĵoj de Marcus Aurelius, Julius Caesar de Shakespeare; Gita Rahasja de Bal Gangadhar Tilak.