Kelo

Kelo estas subtera konstruaĵparto. La origina celo estas konservi diversajn nutraĵojn kiel legomoj, fruktoj, fromaĝoj pro la konstanta temperaturo konservada. Vinkelo estas ejo kie oni produktas, konservas kaj/aŭ vendas vinojn.

Vinkelo

Laŭ Francisko Azorín kelo estas Subterejo por konservi vinojn k. aliajn englutaĵojn, karbon, k.c. Loko speciale konstruita por konservi vinojn.^[1] Li indikas etimologion el la greka kenos (kavo) kaj de tie latina cavus, cella.^[2]

Vidu ankaŭ

• Kategorio Kelo en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
• Kelo en la Vikicitaro (Kolekto de citaĵoj)
• Kelo en ReVo

• Loĝkaverno
• Katakombo
• Keletaĝo
• Terloĝejo
• Vinkelo
• Virkaverno

Proverbo

Ekzistas 3 proverboj pri kelo (kaj 2 pri tegmento) en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof^[3]:

• 	„ Li havas nek ĉelon, nek kelon. ”

• 	„ Malfermita kelo tentas al ŝtelo. ”