Meromorfa funkcio
funkcio, kiu estas holomorfa krom ĉe izolaj punktoj, ĉe kiuj la funkcio havas polusojn From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
En kompleksa analitiko, meromorfa funkcio aŭ meromorfio estas funkcio, kiu estas holomorfa ĉie krom ĉe izolitaj punktoj (kiuj nomiĝas polusoj de la funkcio).
Difino
Supozu, ke estas malfermita subaro de la kompleksa ebeno. La notacio
signifas la rimanan sferon. Do, funkcio
estas meromorfa, se kaj nur se ĝi plenumas la jenajn kondiĉojn:
- (Holomorfeco krom polusoj) La malvastigaĵo estas holomorfa funkcio sur .
- (Izolitaj polusoj) La malbildo konsistas el izolitaj punktoj, kaj ĉe ĉiuj el tiuj izolitaj punktoj, la funkcio havas poluson. Alivorte, pri iu ajn , se , do ekzistas ĉirkaŭaĵo , entjero , kaj vico de kompleksaj nombroj tiaj, ke pri ĉiu ajn , do (la serio de Laurent).
Pli abstrakte, la aro de meromorfaj funkcioj sur estas kampo, kiu estas la ringo de frakcioj de la komuta ringo de holomorfaj funkcioj sur . Tio signifas, ke ĉiu meromorfa funkcio estas esprimebla kiel la rilatumo inter du holomorfaj funkcio, el kiuj la dividanto ne estas ĉie nul. (Tamen, la dividato povas esti nul.)
Remove ads
Ekzemploj
Se kaj estas polinomoj, kaj , do la rilatumo
estas meromorfa funkcio sur la tuta kompleksa ebeno. La polusoj de la ĉi-supra meromorfa funkcio estas la nuloj de .
Ĉiu holomorfa funkcio estas meromorfa.
La funkcio ne estas meromorfa sur la tuta kompleksa ebeno, ĉar la neordinaraĵo ĉe ne estas poluso. (Tamen, ĝi estas holomorfa — kaj tial meromorfa — sur .)
Remove ads
Eksteraj ligiloj
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads