Perlostrigo
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
La Perlostrigo aŭ Perlopunkta strigeto (Glaucidium perlatum) estas malgranda strigo, tio estas birdospecio parto de pli granda grupo de noktaj rabobirdoj konataj kiel Strigedoj, kiuj enhavas plej parton de la specioj nomataj strigoj. La alia grupo estas la turstrigoj, nome Titonedoj. Ĝi reproduktiĝas en Afriko sude de Saharo. La Perlostrigo estas ofta kaj facile videbla birdo en malferma arbaro kaj savano. Ĝi nestumas en arba truo aŭ en neuzita nesto de libiedoj, kie la ino demetas 2-4 ovojn.
.jpg)
Remove ads
Aspekto
.jpg)
La Perlostrigo estas eta (17 ĝis 21 cm, averaĝe 19 cm) kaj fortika, kun longa vosto. La supraj partoj estas tre brunaj, kaj rimarkinde punkecaj je blanko, de kie devenas la specia nomo en la scienca latinlingva nomo kaj en kelkaj lingvoj, kiel Esperanto, portugala aŭ angla. La subaj partoj estas blankaj, striecaj je bruno. La vizaĝa disko estas blanka kaj la okuloj estas flavaj. Estas du makuloj en la nuko kiuj similaspektas kiel okuloj. La beko kaj vaksaĵo estas pale verdecflavaj, la kruroj estas kovritaj de blankaj plumoj kaj la piedoj estas flavaj.
Ambaŭ seksoj estas similaj, sed inoj estas iomete pli grandaj kaj pli pezaj (100g) ol la maskloj (65g). Junuloj estas pli palaj kun pli mallonga vosto. Al ili povas manki la punktoj de kapo kaj dorso aŭ ili povas esti reduktita kaj la falsa 'vizaĝo' estas tre evidenta.[1]
La flugo estas tre ondeca. Tiu ĉi specio ofte ĉasas dumtage, kaj povas esti facile lokigita pro la etaj birdoj kiuj ĉikanas ĝin kiam ĝi ripozas surarbe. Ĝi ĉasas varion de etaj predoj. La alvoko estas fajfa tu-tu-tu-tu-tu-tu-tu.
Remove ads
Distribuado kaj subspecioj
La perlostrigo troviĝas en subsahara Afriko, precipe disvastigita tra savano,[2] en suda Afriko, tra norda kaj centra Namibio, sude ĝis la suda limo de arida arbustaro kaj arbaro en suda Namibio. Ilia ĉeesto pluas pli norden tra Bocvano kaj Zimbabvo ĝis Sudano kaj okcidente ĝis Senegalo.[3]
Ili troviĝas en vasta gamo de arbaraj kaj arbustejaj habitatoj, precipe de mopane kaj de malferma dornosavano kun areoj de maldensa grundkovraĵo. Ili evitas densan arbaron kaj arbaron, kaj malferman herbejon kaj arbustaron.[4][2]
Nune, estas tri agnoskitaj subspecioj tra Afriko:
- Glaucidium perlatum perlatum — Senegalo kaj Gambio ĝis okcidenta Sudano
- Glaucidium perlatum licua (Lichtenstein, 1842) — orienta Sudano kaj Etiopio ĝis norda Sudafriko, Angolo kaj Namibio
- Glaucidium perlatum diurnum (Clancey, 1968) — Namibio, Bocvano, Zimbabvo kaj Mozambiko
La perlostrigeto havas tre grandan teritorion, kaj tial ne alproksimiĝas al la sojloj por Vundebla specio laŭ la kriterio pri teritoriograndeco de la IUCN. La populacia tendenco ŝajnas esti stabila, kaj kvankam la populacia grandeco ne estis kvantigita, oni ne kredas, ke ĝi estas zorgiga. Pro ĉi tiuj kialoj, la perlostrigeto estas taksita kiel Malplej Zorgiga en la Ruĝa Listo de IUCN.[5]
Remove ads
Kutimaro
La perlostrigo ofte estas aktiva tage,[4] sed ĉasas kaj vokas plejparte nokte.[6] Ili ripozas en relative malfermaj lokoj sub kanopeoj de malgrandaj arbustoj aŭ arbetoj, atente rigardante entrudiĝintojn kaj facile ŝanĝante ripozejojn se ĝenataj.[4] Kiam alarmitaj, ili ofte frapetas aŭ skuas siajn vostoplumojn.[6] Ili videblas baniĝantaj regule tage kiam malferma akvo estas havebla.[4][2] Ilia flugo estas rapida kaj ondiĝanta per zumantaj flugiloj.[2]
Manĝado
Ili ĉasas plejparte nokte de malalta ripozejo, kaptante predon de la tero sube, sed foje plonĝante por kapti ĝin de foliaro, de nestoj aŭ dumfluge.[6] Ili ĉasas oportunisme tage, ofte estante ĉikanataj de malgrandaj birdoj.[4] Ili frapas siajn vostoplumojn kiam ekscititaj dum ĉasado, aŭ balancas la kapon supren kaj malsupren.[4] Perlostrigetoj ĉefe manĝas artikulojn — precipe akridojn, grilojn kaj solifugojn — sed kapablas ĉasi malgrandajn vertebrulojn kiel ronĝulojn, vespertojn, lacertojn, serpentojn kaj malgrandajn birdojn.
Kvankam la perlostrigeto ne estas minaco al pli grandaj vertebruloj, oni observis la kapton kaj mortigon de perlostrigetoj fare de ruĝa kolobo (genro Piliocolobus) en okcidenta Ugando kiel kontraŭpredanta konduto.[7]
Reproduktado
Perlostrigetoj estas monogamaj, solemaj nestumantoj, kaj tre teritoriemaj.[4][8][9] La denseco de nestado en maldense arbarkovritaj vivejoj estas limigita de la havebleco de nestotruoj. La masklo portas manĝaĵon al la ino kiel ceremonio de pariĝado kaj la ino pasigas longajn periodojn vokante mallaŭte el ene de la nesto antaŭ ol ovodemeti.[4][10] Iliaj nestoj estas kutime malnovaj truoj elfositaj de grandaj barbuloj aŭ pegoj. Oni observis unuopan inon uzantan la saman nestejon dum almenaŭ kvar jaroj. Inoj kutime demetas de 2 ĝis 4 ovojn kaj la kovada periodo daŭras ĉirkaŭ 29 tagojn.[4]
Referencoj
Eksteraj ligiloj
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads