| Formas no personales (verboides) |
| Infinitivo activo |
afferere, aftulisse |
| Infinitivo pasivo |
afferrī |
| Participio activo |
afferēns, aflātūrus |
| Participio pasivo |
afferendus, aflātus |
| Gerundio |
afferendī, afferendō, afferendum |
| Supino |
allātum, allātū |
| Formas personales |
| Modo indicativo |
|
ego |
tū |
is, ea, id |
nōs |
vōs |
eī, eae, ea |
| Presente |
ego afferō |
tū affers |
is, ea, id affert |
nōs afferimus |
vōs affertis |
eī, eae, ea afferunt |
| Pretérito imperfecto |
ego afferēbam |
tū afferēbās |
is, ea, id afferēbat |
nōs afferēbāmus |
vōs afferēbātis |
eī, eae, ea afferēbant |
| Futuro |
ego afferam |
tū afferēs |
is, ea, id afferēt |
nōs afferēmus |
vōs afferētis |
eī, eae, ea afferent |
| Pretérito perfecto |
ego attulī |
tū attulistī |
is, ea, id attulit |
nōs attulimus |
vōs attulistis |
eī, eae, ea attulērunt, attulēre |
| Pretérito pluscuamperfecto |
ego attuleram |
tū attulerās |
is, ea, id attulerat |
nōs attulerāmus |
vōs attulerātis |
eī, eae, ea attulerant |
| Futuro perfecto |
ego attulerō |
tū attuleris |
is, ea, id attulerit |
nōs attulerimus |
vōs attuleritis |
eī, eae, ea attulerint |
| Presente pasivo |
ego afferor |
tū afferris, afferre |
is, ea, id afferitur |
nōs afferimur |
vōs afferiminī |
eī, eae, ea afferuntur |
| Pretérito imperfecto pasivo |
ego afferēbar |
tū afferēbāris, afferēbāre |
is, ea, id afferēbātur |
nōs afferēbāmur |
vōs afferēbāminī |
eī, eae, ea afferēbantur |
| Futuro pasivo |
ego afferar |
tū afferēris, afferēre |
is, ea, id afferētur |
nōs afferēmur |
vōs afferēminī |
eī, eae, ea afferentur |
| Modo subjuntivo |
|
ut ego |
ut tū |
ut is, ut ea, ut id |
ut nōs |
ut vōs |
ut eī, ut eae, ut ea |
| Presente |
ut ego afferam |
ut tū afferās |
ut is, ut ea, ut id afferat |
ut nōs afferāmus |
ut vōs afferātis |
ut eī, ut eae, ut ea afferant |
| Pretérito imperfecto |
ut ego afferrem |
ut tū afferrēs |
ut is, ut ea, ut id afferret |
ut nōs afferrēmus |
ut vōs afferrētis |
ut eī, ut eae, ut ea afferrent |
| Pretérito perfecto |
ut ego attulerim |
ut tū attulerīs |
ut is, ut ea, ut id attulerit |
ut nōs attulerīmus |
ut vōs attulerītis |
ut eī, ut eae, ut ea attulerint |
| Pretérito pluscuamperfecto |
ut ego attulissem |
ut tū attulissēs |
ut is, ut ea, ut id attulisset |
ut nōs attulissēmus |
ut vōs attulissētis |
ut eī, ut eae, ut ea attulissent |
| Presente pasivo |
ut ego afferar |
ut tū afferāris, afferāre |
ut is, ut ea, ut id afferātur |
ut nōs afferāmur |
ut vōs afferāminī |
ut eī, ut eae, ut ea afferantur |
| Pretérito imperfecto pasivo |
ut ego afferrer |
ut tū afferrēris, afferrēre |
ut is, ut ea, ut id afferrētur |
ut nōs afferrēmur |
ut vōs afferrēminī |
ut eī, ut eae, ut ea afferrentur |
| Modo imperativo |
|
― |
(tū) |
(is, ea, id) |
― |
(vōs) |
(eī, eae, ea) |
| Presente |
― ― |
(tū) affer |
(is, ea, id) ― |
― ― |
(vōs) afferte |
(eī, eae, ea) ― |
| Futuro |
― ― |
(tū) affertō |
(is, ea, id) affertō |
― ― |
(vōs) affertōte |
(eī, eae, ea) afferuntō |
| Presente pasivo |
― ― |
(tū) afferre |
(is, ea, id) ― |
― ― |
(vōs) afferiminī |
(eī, eae, ea) ― |
| Futuro pasivo |
― ― |
(tū) affertor |
(is, ea, id) affertor |
― ― |
(vōs) ― |
(eī, eae, ea) afferuntor |
| Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad |
|
