apporto

Latín

apportō
clásico (AFI)	[apˈpɔr.toː]
variantes	adportō

Etimología

Del prefijo ad- (preposición) y portō, -āre ('llevar').

Verbo transitivo

1

Llevar, traer, transportar, aportar.

• Sinónimos: portō, vehō

Conjugación

Conjugación de apportō, apportāre, apportāvī, apportātum  (primera conjugación, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	apportāre, apportāvisse
Infinitivo pasivo	apportārī
Participio activo	apportāns, apportātūrus
Participio pasivo	apportandus, apportātus
Gerundio	apportandī, apportandō, apportandum
Supino	apportātum, apportātū
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego apportō	tū apportās	is, ea, id apportat	nōs apportāmus	vōs apportātis	eī, eae, ea apportant
Pretérito imperfecto	ego apportābam	tū apportābās	is, ea, id apportābat	nōs apportābāmus	vōs apportābātis	eī, eae, ea apportābant
Futuro	ego apportābō	tū apportābis	is, ea, id apportābit	nōs apportābimus	vōs apportābitis	eī, eae, ea apportābunt
Pretérito perfecto	ego apportāvī	tū apportāvistī	is, ea, id apportāvit	nōs apportāvimus	vōs apportāvistis	eī, eae, ea apportāvērunt, apportāvēre
Pretérito pluscuamperfecto	ego apportāveram	tū apportāverās	is, ea, id apportāverat	nōs apportāverāmus	vōs apportāverātis	eī, eae, ea apportāverant
Futuro perfecto	ego apportāverō	tū apportāveris	is, ea, id apportāverit	nōs apportāverimus	vōs apportāveritis	eī, eae, ea apportāverint
Presente pasivo	ego apportor	tū apportāris, apportāre	is, ea, id apportātur	nōs apportāmur	vōs apportāminī	eī, eae, ea apportantur
Pretérito imperfecto pasivo	ego apportābar	tū apportābāris, apportābāre	is, ea, id apportābātur	nōs apportābāmur	vōs apportābāminī	eī, eae, ea apportābantur
Futuro pasivo	ego apportābor	tū apportāberis, apportābere	is, ea, id apportābitur	nōs apportābimur	vōs apportābiminī	eī, eae, ea apportābuntur
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego apportem	ut tū apportēs	ut is, ut ea, ut id apportet	ut nōs apportēmus	ut vōs apportētis	ut eī, ut eae, ut ea apportent
Pretérito imperfecto	ut ego apportārem	ut tū apportārēs	ut is, ut ea, ut id apportāret	ut nōs apportārēmus	ut vōs apportārētis	ut eī, ut eae, ut ea apportārent
Pretérito perfecto	ut ego apportāverim	ut tū apportāverīs	ut is, ut ea, ut id apportāverit	ut nōs apportāverīmus	ut vōs apportāverītis	ut eī, ut eae, ut ea apportāverint
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego apportāvissem	ut tū apportāvissēs	ut is, ut ea, ut id apportāvisset	ut nōs apportāvissēmus	ut vōs apportāvissētis	ut eī, ut eae, ut ea apportāvissent
Presente pasivo	ut ego apporter	ut tū apportēris, apportēre	ut is, ut ea, ut id apportētur	ut nōs apportēmur	ut vōs apportēminī	ut eī, ut eae, ut ea apportentur
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego apportārer	ut tū apportārēris, apportārēre	ut is, ut ea, ut id apportārētur	ut nōs apportārēmur	ut vōs apportārēminī	ut eī, ut eae, ut ea apportārentur
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) apportā	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) apportāte	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) apportātō	(is, ea, id) apportātō	― ―	(vōs) apportātōte	(eī, eae, ea) apportantō
Presente pasivo	― ―	(tū) apportāre	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) apportāminī	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) apportātor	(is, ea, id) apportātor	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) apportantor
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad