intersum

Latín

intersum
clásico (AFI)	[ɪnˈtɛr.sũː]

Etimología

Del prefijo inter- (preposición) y sum ('ser').

Verbo transitivo

1

Estar en medio de, entremediar.

2

Hacer determinada distancia entre.

3

Estar presente, asistir, tomar parte.

Verbo impersonal

4

Haber diferencia entre.

Conjugación

Conjugación de intersum, interesse, interfuī, ―  (tercera conjugación, defectivo, irregular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	interesse
Infinitivo pasivo	―
Participio activo	interfutūrus
Participio pasivo	―
Gerundio	―
Supino	―
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego intersum	tū interes	is, ea, id interest	nōs intersumus	vōs interestis	eī, eae, ea intersunt
Pretérito imperfecto	ego intereram	tū intererās	is, ea, id intererat	nōs intererāmus	vōs intererātis	eī, eae, ea intererant
Futuro	ego intererō	tū intereris, interere	is, ea, id intererit	nōs intererimus	vōs intereritis	eī, eae, ea intererunt
Pretérito perfecto	ego interfuī	tū interfuistī	is, ea, id interfuit	nōs interfuimus	vōs interfuistis	eī, eae, ea interfuērunt, interfuēre
Pretérito pluscuamperfecto	ego interfueram	tū interfuerās	is, ea, id interfuerat	nōs interfuerāmus	vōs interfuerātis	eī, eae, ea interfuerant
Futuro perfecto	ego interfuerō	tū interfueris	is, ea, id interfuerit	nōs interfuerimus	vōs interfueritis	eī, eae, ea interfuerint
Presente pasivo	ego intersor	tū ―	is, ea, id intersitur	nōs intersimur	vōs intersiminī	eī, eae, ea intersuntur
Pretérito imperfecto pasivo	ego intersēbar	tū ―	is, ea, id intersēbātur	nōs intersēbāmur	vōs intersēbāminī	eī, eae, ea intersēbantur
Futuro pasivo	ego intersar	tū ―	is, ea, id intersētur	nōs intersēmur	vōs intersēminī	eī, eae, ea intersentur
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego intersim, intersiem, interfuam†	ut tū intersīs, intersiēs, interfuās†	ut is, ut ea, ut id intersit, intersiet, interfuat†	ut nōs intersīmus, intersiēmus, interfuāmus†	ut vōs intersītis, intersiētis, interfuātis†	ut eī, ut eae, ut ea intersint, intersient, interfuant†
Pretérito imperfecto	ut ego interessem, interforem	ut tū interessēs, interforēs	ut is, ut ea, ut id interesset, interforet	ut nōs interessēmus, interforēmus	ut vōs interessētis, interforētis	ut eī, ut eae, ut ea interessent, interforent
Pretérito perfecto	ut ego interfuerim	ut tū interfuerīs	ut is, ut ea, ut id interfuerit	ut nōs interfuerīmus	ut vōs interfuerītis	ut eī, ut eae, ut ea interfuerint
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego interfuissem	ut tū interfuissēs	ut is, ut ea, ut id interfuisset	ut nōs interfuissēmus	ut vōs interfuissētis	ut eī, ut eae, ut ea interfuissent
Presente pasivo	ut ego intersar	ut tū ―	ut is, ut ea, ut id intersātur	ut nōs intersāmur	ut vōs intersāminī	ut eī, ut eae, ut ea intersantur
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego interserer	ut tū ―	ut is, ut ea, ut id interserētur	ut nōs interserēmur	ut vōs interserēminī	ut eī, ut eae, ut ea interserentur
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) interes	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) intereste	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) interestō	(is, ea, id) interestō	― ―	(vōs) interestōte	(eī, eae, ea) intersuntō
Presente pasivo	― ―	(tū) ―	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) intersiminī	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) ―	(is, ea, id) intersitor	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) intersuntor
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad