struo

Latín

struō
clásico (AFI)	[ˈstrʊ.o:]

Etimología

Del protoitálico *strow-e/o-, y este del protoindoeuropeo *streu-e/o- ("esparcir").^[1] Compárese el gótico 𐍃𐍄𐍂𐌰𐌿𐌾𐌰𐌽 (straujan, 'esparcir'), el irlandés antiguo sruïd ('lanzar') y el eslavo eclesiástico antiguo ostrujǫ ('destruir').^[1]

Verbo transitivo

1

Reunir ordenadamente, ordenar.

2

Construir.

3

Tramar, maquinar.

4

Colmar.

• Uso: literario

Conjugación

Conjugación de struō, struere, strūxī, strūctum  (tercera conjugación, defectivo, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	struere, strūxisse
Infinitivo pasivo	struī
Participio activo	struēns, strūctūrus
Participio pasivo	struendus, strūctus
Gerundio	struendī, struendō, struendum
Supino	strūctum, strūctū
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	struō	struis	(id) struit	struimus	struitis	struunt
Pretérito imperfecto	struēbam	struēbās	(id) struēbat	struēbāmus	struēbātis	struēbant
Futuro	struam	struēs	(id) struēt	struēmus	struētis	struent
Pretérito perfecto	strūxī	strūxistī	(id) strūxit	strūximus	strūxistis	strūxērunt, strūxēre
Pretérito pluscuamperfecto	strūxeram	strūxerās	(id) strūxerat	strūxerāmus	strūxerātis	strūxerant
Futuro perfecto	strūxerō	strūxeris	(id) strūxerit	strūxerimus	strūxeritis	strūxerint
Presente pasivo	―	―	(id) struitur	―	―	struuntur
Pretérito imperfecto pasivo	―	―	(id) struēbātur	―	―	struēbantur
Futuro pasivo	―	―	(id) struētur	―	―	struentur
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	struam	struās	(id) struat	struāmus	struātis	struant
Pretérito imperfecto	struerem	struerēs	(id) strueret	struerēmus	struerētis	struerent
Pretérito perfecto	strūxerim	strūxerīs	(id) strūxerit	strūxerīmus	strūxerītis	strūxerint
Pretérito pluscuamperfecto	strūxissem	strūxissēs	(id) strūxisset	strūxissēmus	strūxissētis	strūxissent
Presente pasivo	―	―	(id) struātur	―	―	struantur
Pretérito imperfecto pasivo	―	―	(id) struerētur	―	―	struerentur
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	―	strue	(id) ―	―	struite	―
Futuro	―	struitō	(id) struitō	―	struitōte	struuntō
Presente pasivo	―	―	(id) ―	―	―	―
Futuro pasivo	―	―	(id) struitor	―	―	struuntor
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad
NOTA: formas pasivas terciopersonales (solamente tercera persona singular y plural)