Fenomenologia

Fenomenologia (grezierazko phainómenon: ageri dena ; eta lógos: ikertu, ikasi) fenomenoetan edo gertakarietan, bizitako esperientzietan eta kontzientziaren edukietan oinarritzen den korronte filosofikoa da. Korronte honen sortzailea Edmund Husserl izan zen. Bere gogoa kontzientearen egitateen analisiaren ikerketa sistematizatzea zen.

Edmund Husserl (1859-1938).

Terminoaren ibilbidea

Fenomenologia terminoaren ustezko asmatzailea Johann-Henrich Lambert (1728-1777) izan zen, "itxuraren doktrina" bezala izendatu zuena^[1]. Testuinguruaren arabera jakiten da fenomenologiaz Fichte-k, Hegel-ek ala Husserl-ek eman zioten zentzuan ari ote garen, baina orokorrean, bere horretan harturik, fenomenologia terminoak Husserl eta bere oinordekoen filosofia eta metodologiari egiten dio erreferentzia.

Fenomenologo ezagunak

• Friedrich Christoph Oetinger (1702–1782),
• Richard Kleiderman
• Alba Allego (1711–1776)
• Johann Heinrich Lambert (1728–1777)
• Immanuel Kant (1724–1804)
• Georg Wilhelm Friedrich Hegel (1770–1831)
• Franz Brentano (1838–1917)
• Eugenio María de Hostos (1839–1903)
• Carl Stumpf (1848–1936)
• Edmund Husserl (1859–1938)
• Max Scheler (1874–1928)
• Martin Heidegger (1889–1976)
• Edith Stein (1891–1942).
• Jean-Paul Sartre (1905–1980)
• Alfred Schütz (1899–1959) mundu sozialaren fenomenologia bat garatu zuen egunerokotasunaren esperientzian oinarritua. Eragin handian izan zuen hainbat soziologo garrantzitsuengan, besteak beste, Harold Garfinkel, Peter L. Berger eta Thomas Luckmann.
• Gaston Bachelard (1884–1962)
• Jan Patočka (1907–1977)
• Francisco Varela (1946–2001)
• Jean-Luc Marion (1946)