جیامباتیستا بودونی

جیامباتیستا بودونی (انگلیسی: Giambattista Bodoni; ۱۷ فوریهٔ ۱۷۴۰ – ۲۹ نوامبر ۱۸۱۳) ویراستار، و آهنگساز و ناشر ایتالیایی در پارما بود.محل تولد بودونی در دامنه کوه های آلپ کوتتی ، که در آن زمان در پادشاهی ساردینیا واقع شده است و اکنون پیمونت است بود. وی هفتمین فرزند و چهارمین پسر فرانچسکو آگوستینو بودونی و پائولا مارگریتا جولیتی بود. پدر و پدربزرگش هر دو در کار چاپ بودند.در ۱۷ سالگی تصمیم گرفت به قصد کسب شهرت و ثروت به رم سفر کند. وی سالوزو را در ۸ فوریه۱۷۵۸ ترک کرد. در رم ، بودونی به عنوان حروفچین در ساکرای کنگرگاتیو د پروپاگاندا فید (بشارت به جماعت مردم) ، بازوی مبلغ واتیکان، کار می کرد.استعداد وی با نظارت دقیق کاردینال جوزپه اسپینلی و کاستانتینو روجیری شکوفا شد.او که از مرگ بر اثر خودکشی دلخراش اسپینلی و روژیری غمگین بود و با تشویق دوستان انگلیسی ، رم را به مقصد انگلستان ترک کرد ، کشوری که تحت تأثیر باسکرویل که کتابهایش در اروپای قاره ای بسیار مورد تحسین بود ، به یک رهبر در عرصه چاپ و نوآوری های مربوط با آن تبدیل شده بود در سفر بیمار شد و برای بهبودی به خانه اش در سالوتسو بازگشت.

صفحه آغازین. نیکولا بوالو.

جیامباتیستا بودونی
زادهٔ	۱۷ فوریهٔ ۱۷۴۰ سالوتسو
درگذشت	۲۹ نوامبر ۱۸۱۳ پارما

سالوتسو با پس زمینه مونویسو

در پارما

پرتره بودونی (حدود 1805-1806) ، اثر جوزپه لوکاتلی. موزه لومباردی

پس از بهبودی در سالوتسو ، بودونی دوباره کار با پدرش را شروع کرد. در همین حال ، در پارما ، دوک جوان ، دون فردیناندو دی بوربون (دوک فردیناند پارما) و نخست وزیر ، گیوم دو تیلوت ، در حال برنامه ریزی برای شروع به کار مطبوعات سلطنتی بودند. آنها می خواستند فردی سخت کوش و با استعداد مطبوعات سلطنتی را اداره کند. پدر پائولو ماریا پاکیائودی ،که کتابدار پارما ، بود ونی را درمدت سکونتش در رم می شناخت و نام این مرد جوان را مطرح کرد. در فوریه ۱۷۶۸ ، با اجازه دوک ویتوریو آمدو سوم ساووی ، بودونی سالوزو را به مقصد دربار پارما ترک کرد.او بلافاصله کار را شروع کرد. چالش پیش رویش فوق العاده ای دشوار بود. او به کمک احتیاج داشت ، بنابراین به دو نفر از برادرانش نامه نوشت که از سالوزو برای کمک به او بیایند. یکی از آنها ، جوزپه ، بیش از ۳۰ سال در مطبوعات پارما در کنار او بود.همزمان بودونی هر آنچه را که لازم بود با بالاترین سفارش بدست آورد: کاغذ ، جوهر ، ابزار ، وی ابتدا از فورنیر برای کارهای اولیه تقلید کرد و به تدریج نظرات خود را با آراء فورنیر جایگزین کرد و در نهایت سبک خود را توسعه داد.اولین نشر عمده وی مربوط به جشن عروسی دوک پارما با ارکدوشیس ماریا آمالیا از اتریش بود ،خوزه نیکولاس دو آزارا ، سفیر اسپانیا در رم احساس کرد که بودونی دارد خود را برای کارهای بی اهمیت برای دوک هدر می دهد بودونی تمایلی به ترک راحت پارما ، جایی که او به تازگی ازدواج کرده بود (در 51 سالگی با یک زن محلی 18 سال کوچکتر از خوودش ) ، نداشت. او تا آخر عمر در پارما ماند.در سالهای پس از ۱۷۹۱ ، بودونی بیشترین کارهای بزرگ خود را انجام داد ، از جمله آثار کلاسیک بزرگ هوراس ، ویرجیل ، آناکرئون ، تاسو و هومر و دیگران. ناپلئون از هدیه "ایلیاد" بودونی آنقدر خوشحال شد که او را به عنوان یک شوالیه مفتخر کرد و به او مادام العمر مستمری داد.دوک پارما در سال۱۸۰۲ به طور ناگهانی و مرموزی درگذشت ، دوشس به پراگ گریخت ، و فرانسوی ها برای پر کردن خلا قدرت وارد پارما شدند. بودونی که برای کار زندگی می کرد و غیرسیاسی بود و در اتحاد با رژیم حاکم جدید مشکلی نداشت.در سال ۱۸۰۵ ، حتی امپراتور ناپلئون و همسر امپراتور ژوزفین به شهر رفتند و خواستار دیدن او شدند. افسوس که همان روز بودونی به جهت حمله های فاجعه آمیز نقرس در رختخواب محبوس شد ، بیماری که قرار بود او را تا پایان زندگی آزار دهد قبل از مرگش در ۳۰ نوامبر ۱۸۱۳ ، بودونی کار در یک سری کارهای کلاسیک فرانسوی را برای حامی جدید خود ، یواخیم مورات ، برادر زن ناپلئون آغاز کرده بود. "تئاتر کامل ژان راسین" روز مرگ وی در مطبوعات بود.موزه او در سال ۱۹۶۳ در پارما ، ایتالیا افتتاح شد

جستارهای وابسته

• چاپ

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Giambattista Bodoni». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ ژوئن ۲۰۲۱.

پیوند به بیرون