قانونگرایی (فلسفه چینی)
From Wikipedia, the free encyclopedia
قانونگرایی که در فلسفه چینی فاجیا[3] نامیده میشود، یکی از شش مکتب فکری کلاسیک در فلسفه چینی است. با معنای لغوی «روش ها/استانداردها» (فا؛ 法) و «خانه» یا «مدرسه» (جیا)،[4][5] : ۹۳ مکتب فا نشاندهنده چندین شاخه از آنچه فنگ یولان آن را «مردان روش» مینامید که نقشهای اساسی در ساخت امپراتوری بوروکراتیک چین ایفا کردند،[6] و در غرب نیز «دولتمردان واقع گرا» نامیده میشوند.[7]
اطلاعات اجمالی زبانهای چینی, معنای تحتاللفظی ...
لگالیسم | |||||||||||||||||||||||||||||
زبانهای چینی | 法家 | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
معنای تحتاللفظی | «فا» روش انجام دادن و استاندارد، «جیا» مدرسه، فکر، و متخصص است، که در چینی مدرن استفاده میشود.الگو:Sfnb[1][2]: 59 | ||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
بستن
ژاک گرنت چینشناس، آنها را («کسانی که بعدتر «قانونگرایان» (فاجیا) نامیده شدند») را مهمترین سنت فکری قرن چهارم و سوم پیش از میلاد میدانست و «نظریهپردازان دولت» میخواند.[8] پس از تسلط سلسله هان بر نهادهای دولتی و سلسله کین که تقریباً بدون تغییر،[9][10] : ۱۰۵ سلسله شین تا تانگ را میتوان بهعنوان «گرایشهای دولتگرایانه و متمرکز» سنت «قانونگرا» مشخص کرد.[11]