میانپرده ایرانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
میانپردهٔ ایرانی یا میاندورهٔ ایرانی (به انگلیسی: Iranian Intermezzo)، به دورانی از تاریخ ایران از حدود سدهٔ هشتم تا یازدهم میلادی گفته میشود که طی آن، برای نخستین بار پس از حمله اعراب به ایران و با تحلیل رفتن خلافت عباسی، حکومت اقوام ایرانیتبار در ایران زمین دوباره شکل گرفت.
اطلاعات اجمالی میانپرده ایرانی میاندوره ایرانی, وضعیت ...
میانپرده ایرانی میاندوره ایرانی | |
---|---|
سده هشتم تا یازدهم میلادی | |
وضعیت | دورهای از تاریخ ایران |
موقعیت مکانی | ایران زمین |
پایتخت | نیشابور، زرنج، سمرقند، مراغه، اردبیل، طارم، اصفهان، ری، شیراز، بغداد، دوین، گنجه، آنی، دیاربکر، یزد |
زبان(های) رسمی | پارسی پهلوی، پارسی نو و عربی |
زبان(های) رایج | زبان تبری زبان دیلمی زبان کردی زبان آذری |
گروههای قومی | سیستانیها دیلمیان مردم طبری سغدیها کردها |
دین(ها) | ادیان رسمی: اسلام (عموماً سنی) شیعه (زیدی، اسماعیلی): سلاریان، آل بویه و آل کاکویه ادیان رایج: مزدیسنا، مسیحیت، بودیسم، آیین مانوی، یهودیت و... |
عضویت | |
حکومت | امپراتوری، پادشاهی و امارت |
دوره تاریخی | تاریخ ایران پس از اسلام |
واحد پول | درهم، دینار، سامانی |
بستن