مینای دندان
From Wikipedia, the free encyclopedia
مینای دندان (به انگلیسی: Tooth Enamel) روییترین قسمت دندان در کالبد دندان انسان است؛ همچنین سختترین عضو بدن از لحاظ استحکام میباشد[نیازمند منبع] و به عنوان یک پوشش کل تاج دندان را میپوشاند و در واقع چیزی که در دهان از یک دندان سالم مشاهده میکنیم همان مینای دندان است. ضخامت این لایه متغیر بوده و در بعضی جاها تا ۳ میلیمتر میرسد.[1] قسمتی از تاج دندان که در دهان قابل مشاهده و لمس است، مینا نامیده میشود؛ سایر قسمتهای تاج در زیر مینا قرار دارند.[2] مینای دندان همراه با عاج دندان ، ساروجه cementum و پالپ دندان dental pulp یکی از چهار بافت بزرگ تشکیل دهنده دندان که معدنیترین و سختترین عضو در پیکر انسان است. این ماده معمولاً در بافت قابل مشاهده دندان قرار دارد و بیشتر قسمتهای پاسداری شده توسط بخش پایه ای عاج و همه قسمتهای تشریحی تاج را پوشش میدهد. این ماده همچنین در دندانهای کوچک پوستی کوسه نیر یافت میشود.[3]