نخلگردانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
نخلگردانی یا نخلبرداری، حملِ تابوت چوبی عظیم و نمادی از سوگواری محرم در ایران است. در دههٔ اول این ماه، تابوت درحالیکه توسط پارچههای مشکی و سبز پوشانده شده، توسط عزاداران پرشماری (بهدلیل وزن زیادِ آن) حمل میشود. این سازه مابقی روزهای سال در حسینیهها و مساجد نگهداری میشود.[1]
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
سابقه نخل را به قبل از اسلام و زمان ساسانیان و مرتبط با سوگواری سیاوش میدانند. قربانی کردن گوسفند، دود کردن اسفند، سینهزنی، نوحهخوانی و… از آیینهای جانبی این مراسم بزرگ و سنتی است.[2] نخلها در طول مدت سال در مقابل یا داخل حسینیهها نگهداری میشوند. در اجرای این مراسم باشکوه تقسیم کار جالبی وجود دارد که در برخی شهرها این سنت هنوز به دقت انجام میشود به گونهای که بلند کردن هر پایهٔ نخل برای طایفه خاصی بوده و کسی حق سرپیچی از آن موازین را ندارد و معمولاً این حق موروثی است.