نهضت آزادی ایران
حزب سیاسی ایرانی از ۱۳۴۰ / From Wikipedia, the free encyclopedia
نهضت آزادی ایران، حزب سیاسی ایرانی است که در سال ۱۳۴۰، پس از اختلاف بین مهدی بازرگان، یدالله سحابی و شورای مرکزی جبهه ملی ایران ایجاد شد. محمد مصدق پس از تشکیل نهضت آزادی، در پاسخ به نامه مهدی بازرگان، تأسیس نهضت آزادی را مورد تأیید قرار داد. نهضت آزادی توسط مهدی بازرگان، یدالله سحابی و سید محمود طالقانی با تأکید بر هویت اسلامی و ایرانی و با هدف مبارزه با استبداد و کسب آزادیهای اساسی مبتنی بر ارزشهای اخلاقی و اسلامی تأسیس شد و چهرههایی چون احمد صدر حاجسیدجوادی، سید محمدمهدی جعفری، محمدرحیم عطایی، عباس رادنیا، حسن نزیه، منصور عطائی، عزتالله سحابی و عباس سمیعی از نخستین اعضای آن بودند. مصطفی چمران، ابراهیم یزدی و صادق قطبزاده، پایهگذاران نهضت آزادی در خارج از کشور و مشاورین و تئورسینهای اولیه انقلاب اسلامی و سید روحالله خمینی در خارج از کشور بودند.
نهضت آزادی ایران | |
---|---|
دبیرکل | محمدحسین بنیاسدی |
بنیانگذار | مهدی بازرگان یدالله سحابی سید محمود طالقانی |
بنیانگذاری | ۱۳۴۰ (۱۹۶۱ م) |
روزنامه | روزنامه میزان |
مرام سیاسی | مردمسالاری اسلامی لیبرالیسم |
وبگاه | |
نهضت آزادی، از زمان درگیری حسن نزیه با سید محمد بهشتی بر سر روش تأیید قانون اساسی در خرداد ۱۳۵۸ و سپس استعفای مهندس بازرگان در اعتراض به اشغال سفارت آمریکا در ۱۳ آبان ۱۳۵۸ بتدریج از طرف حزب جمهوری اسلامی از صحنه سیاست خارج شد. اعضای آن از انتخابات مجلس دوم (فروردین ۱۳۶۳) به بعد با ردصلاحیت برای نامزدی وکالت مجلس مواجه شدند. سید روحالله خمینی در نامه بهمن ۱۳۶۶ به وزیر کشور آنها را باعث گمراهی و بدتر از مجاهدین خلق خواند. در حال حاضر جمهوری اسلامی این حزب را به رسمیت نمیشناسد و فعالیت آن را در کشور غیرقانونی اعلام کرده است.
مهدی بازرگان از ابتدای تأسیس تا پایان عمر خود در ۱۳۷۳ دبیرکل نهضت بود. سپس ابراهیم یزدی تا ششم شهریور ۱۳۹۶ که درگذشت دبیرکل شد.[1] هماکنون محمد توسلی به عنوان سومین دبیرکل نهضت آزادی توسط شورای مرکزی حزب برگزیده شده است.