افسر (نیروهای مسلح)

افسر (به پارسی میانه: afsar) (به پارسی باستان: abi-sara(h))^[۱] کسی که در نیروهای نظامی و انتظامی دارای درجهٔ افسری و سمت فرماندهی باشد، به افرادی که دارای تحصیلات نظامی گری در دانشگاه‌های نظامی (دانشکده یا دانشگاه افسری) می‌باشند افسر می‌گویند. این درجه بالاتر از درجه‌دار و پایین‌تر از امیر و سردار می‌باشد.

یک افسر مأمور یا دارای اختیارات (سمت چپ) و یک افسر-غیرمأمورِ نیروی زمینی ارتش بریتانیا در حال آماده‌سازی برای مأموریت در افغانستان

در نیروهای مسلح ایران به درجات ستوان سوم تا سروان افسر جزء، و به درجات سرگرد، سرهنگ دوم و سرهنگ افسر ارشد می‌گویند. رده افسری بالاتر از درجه دار و پایین‌تر از ردهٔ امیری است. این عنوان در دورهٔ رضاشاه از روی واژهٔ «افسر» در زبان فارسی به معنی «تاج» برای معادل واژهٔ (Officer) در انگلیسی ساخته شد.^{[۲][۳][۴][۵]}

درجه‌های افسری در نیروهای مسلح ایران (به غیر از نیروی دریایی) به ترتیب از بالاترین درجه تا پایین‌ترین درجه عبارتند از:

• سرهنگ
• سرهنگ دوم
• سرگرد
• سروان
• ستوان یکم
• ستوان دوم
• ستوان سوم

درجه‌های افسری در نیروی دریایی ایران به ترتیب از بالاترین درجه تا پایین‌ترین درجه عبارتند از:

• ناخدا یکم
• ناخدا دوم
• ناخداسوم
• ناوسروان
• ناوبان یکم
• ناوبان دوم
• ناوبان سوم

جستارهای وابسته

• درجه‌های نظامی ایران
• ژنرال (افسر)
• افسر پرچم
• افسر جزء