آبهای داخلی
From Wikipedia, the free encyclopedia
با توجه به کنوانسیون ملل متحد در مورد حقوق دریاها به جز کشورهای مجمعالجزایری، آبهای داخلی یک کشور شامل طرف رو به خشکی خط مبدأ آبهای سرزمینی یک کشور میشود.[1] این آبها شامل راههای آبی مانند رود، آبراهه و گاهی آب خلیجهای کوچک میشوند.
در آبهای داخلی، حاکمیت یک کشور مانند عملکرد آن در سرزمین اصلی است. کشور ساحلی، آزاد به وضع قوانین در آبهای داخلی، تنظیم هرگونه استفاده و استفاده از منابع طبیعی در آن است. در صورت عدم وجود توافق، کشتیهای خارجی هیچگونه حق عبور در آبهای داخلی را ندارند و این نداشتن حق عبور بیضرر، تفاوت کلیدی بین آبهای داخلی و سرزمینی است.[2] آبهای مجمعالجزایری در خارجیترین بخش جزایر کشورهای مجمعالجزایری به عنوان آبهای داخلی فرض میشوند با این تفاوت که باید در آنها اجازه عبور بیضرر داده شود، اگر چه کشور مجمعالجزایری ممکن است خطوط دریایی خاصی برای عبور در این آبها تعیین کند.