امامزاده قاسم (تهران)
اثر ثبتشده در فهرست آثار ملی ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
بقعه امامزاده قاسم مربوط به دوره صفوی است و در شهرستان شمیرانات، در مجاورت کوهستان شمیران واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۸ فروردین ۱۳۵۱ با شمارهٔ ثبت ۹۰۸ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[1]
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
امامزاده قاسم | |
---|---|
نام | امامزاده قاسم |
کشور | ایران |
استان | استان تهران |
شهرستان | شهرستان شمیرانات |
اطلاعات اثر | |
کاربری | امامزاده |
دیرینگی | دوره صفوی |
دورهٔ ساخت اثر | دوره صفوی |
اطلاعات ثبتی | |
شمارهٔ ثبت | ۹۰۸ |
تاریخ ثبت ملی | ۲۸ فروردین ۱۳۵۱ |
قاسم | |
---|---|
مدفن | گلابدره، تجریش، شهرستان شمیرانات |
همسر(ها) | لبابه بنت حمزه الشی احتکام بنت المیسن الشوی |
فرزندان | عبدالرحمن شجری محمد بطحانی حمزه حسن عبیده خدیجه (همسر عبدالعظیم حسنی) |
والدین |
|
خویشاوندان | نتیجهٔ حسن مجتبی و پدر همسر عبدالعظیم حسنی |
امامزاده قاسم در شمال منطقه شمیران و در روستای قدیمی «دژ علیا» واقع است. بنای اصلی امامزاده برجی هشت ضلعی است که هر ضلع آن از داخل ۲/۲۵ متر عرض دارد و از آجر ساخته شدهاست. این بقعه امروزه دارای صحن، ایوان، رواق و گنبد کاشیکاری است. اصل بنای بقعه را از قرن هفتم هجری دانستهاند. در زمان شاه تهماسب صفوی صندوقی با تاریخ ۹۶۳ هـ. ق بر روی مرقد نهاده شد.
طبق معتبرترین نظرات، این امامزاده، قاسم بن حسن بن زید بن حسن مجتبی میباشد که دختر او به نام خدیجه به همسری عبدالعظیم حسنی در میآید.[2][3][4][5][6]
طبق گفته برخی از علما مانند فاضل دربندی در اسرار الشهادة و سرمایهی ایمان،ابی مخنف و سید مرتضی رازی در بحرالانساب که در حالِ حاضر نسخهی خطی این کتاب موجود هست، روضهخوان تبریزی در بحرالمصائب و مقتل فاضل هندی و امامزادگان ری، این بقعه، مدفن سر قاسم بن حسن هم هست که به دستور عمر بن سعد به نشانهی پیروزی به ری فرستاده شد و پس از مصائب سخت در محل فعلی امامزاده قاسم دفن شد.