ژورنالیست، اقتصاددان، و نویسنده بریتانیایی From Wikipedia, the free encyclopedia
باربارا وارْدْ، بارونِـس جکسون از لودزورث (انگلیسی: Barbara Ward, Baroness Jackson of Lodsworth؛ زادهٔ ۲۳ مه ۱۹۱۴ – ۳۱ مهٔ ۱۹۸۱) اقتصاددان، روزنامهنگار، نویسنده و استاد دانشگاه اهل بریتانیا بود که به موضوعِ مشکلات موجود در کشورهای در حال توسعه علاقمند بود. او به کشورهای غربی فشار آورد تا رفاه و شکوفایی خود را با سایر کشورهای جهان تقسیم کنند و از دههٔ ۱۹۶۰ توجهاش به معضلات محیط زیستی هم جلب شد. او یک روزنامهنگار و سخنران مشهور و یکی از نخستین حامیان توسعه پایدار بود، خیلی پیشتر از آنی که این اصطلاح سیاسی-اجتماعی فراگیر شود. باربارا وارد همچنین، مشاور برخی سیاستگذاران در کشورهای بریتانیا، ایالات متحده آمریکا و کشورهای دیگر بود.
باربارا وارْدْ | |
---|---|
نام هنگام تولد | باربارا مِری وارْدْ |
زادهٔ | ۲۳ مهٔ ۱۹۱۴ |
درگذشت | ۳۱ مهٔ ۱۹۸۱ (۶۷ سال) |
ملیت | بریتانیایی |
تحصیلات | سوربن، پاریس سامرویل کالج، دانشگاه آکسفورد |
پیشه(ها) | اقتصاددان، نویسنده، روزنامهنگار، سخنران، استاد دانشگاه |
شناختهشده برای | از نخستین طرفداران و اشاعهدهندگان توسعه پایدار |
همسر | رابرت جکسون |
فرزندان | ۱ پسر |
جوایز | نشان امپراتوری بریتانیا (۱۹۷۴) اشرافیت انتصابی (۱۹۷۶) جایزه جواهر لعل نهرو (۱۹۸۰) |
وی در نوجوانی برای گذراندن لیسه به مدرسهای در پاریس رفت و چند ماه نیز در دانشگاه پاریس به تحصیل مشغول شد و پس از آن به آلمان رفت. مدتی بعد برای تحصیل در رشتهٔ علوم سیاسی، فسلفه و اقتصاد به سامرویل کالج دانشگاه آکسفورد آمد و در سال ۱۹۳۵ از آنجا فارغالتحصیل شد.[2] پس از آن مدتی در زمینهٔ سیاست و اقتصاد اتریش ءزوهش و فعالیت نمود. با آنکه او در آغاز با هیتلر همدلی داشت،[3] اما پس آنکه شاهد یهودستیزی و نحوهٔ رفتار دولتمردان آلمان نازی با یهودیان بود، تصمیم به کمک به آوارگان یهودی گرفت و امکانات کلیسای کاتولیک را برای هرگونه اقدام آتی جنگی در بریتانیا بسیج کرد. طی جنگ جهانی دوم او در «وزرات اطلاعرسانی و روابط عمومی بریتانیا» کار میکرد و به نقاط مختلف اروپا و ایالات متحده آمریکا سفر کرد. پس از پایان جنک او از حامیان طرح مارشال برای اروپایی مقتدر و منطقه تجارت آزاد اروپا بود.[4] وی از سال ۱۹۴۶ رئیس بیبیسی و مدیر اولد ویک شد. وی در سال ۱۹۷۶ اشرافیت انتصابی دریافت داشت.[5]
بابارا وارْدْ یک سخنران برجسته بود و شهرت او در این زمینه از دههٔ ۱۹۶۰ به بعد فراگیر شد. در ایالات متحده آمریکا، هزینهٔ کارها و فعالیتهای او توسط بنیاد کارنگی تأمین میشد. در سال ۱۹۵۷ دانشگاه هاروارد به وی دکتری عالی ادبیات اعطا کرد و او تا سال ۱۹۶۸ همچنان عضوی از بنیاد کارنگی بود و در کمبریج، ماساچوست زندگی میکرد. بابارا وارْدْ در سال ۱۹۶۶ بهعنوان عضو افتخاری فرهنگستان هنر و علوم آمریکا انتخاب شد.[6] او آدلای استیونسون دوم و جان اف. کندی را از نزدیک میشناخت و مشاور برخی سیاستگذاران و چهرههای سیاسی اثرگذار بود؛ از جمله رابرت مکنامارا در بانک جهانی و لیندون بی. جانسون که از افکار او جهت پروژه جامعه بزرگ استفاده نمود، اگر چه باربارا وارْدْ با جنگ ویتنام مخالف بود.[7] وی همچنین بر تفکرات جیمز ولفنسون در زمینهٔ توسعه اثر گذاشت. بابارا وارْدْ از اصطلاحهای «محدودیتهای داخلی» و «محدودیتهای خارجی» استفاده کرد تا بیان کند «محدودیتهای داخلی» در حق داشتن وضعیتی مناسب برای زندگی کدامند و «محدودیتهای خارجی» برای کرهٔ زمین جهت حفظ و تأمین منابع چیست.[8]
باربارا وارْدْ در دههٔ ۱۹۴۰ از سرطان جان سالم بهدر برده بود و خودش اعتقاد داشت که این بهبودی، بهواسطهٔ حمایتهای معنوی پادره پیو بودهاست. این سرطان ۲۰ سال بعد دوباره عود کرد و این بار جراحی نتوانست درمان قطعی بیماری او باشد. وی از کرسی استادی خود در رشتهٔ اقتصاد در دانشگاه کلمبیا کنارهگیری کرد و برای زندگی به لودزورث ساسکس غربی برگشت و سرانجام در ۳۱ مه ۱۹۸۱ در سن ۶۷ سالگی درگذشت. پاپ ژان پل دوم یک کاردینال را به نمایندگی از خود برای مراسم آمرزشخوانی او فرستاد و او را به وصیت خودش، در کلیسای محلی کوچکی بهخاک سپردند.
وی برندهٔ جوایزی همچون مدال آلبرت و جایزه جواهر لعل نهرو[9] شدهبود.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.