بیتخوانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
بِیْتْخوانی، نوعی شعرخوانی فردی یا گروهی است که در مجالس عروسی و ختنهسوران، با آهنگی متناسب با موسیقی مقامی هر منطقه خوانده میشود. بیت در این اصطلاح به معنی شعر بهطور عام و شعر شاد بهطور خاص است. بیت خوانی گاهی با همراهی ساز اجرا میشود و گاه با مدح امامان شیعه همراه است. نوعی بیت خوانی در عزای حسینی نیز در بعضی نواحی مثل استان بوشهر وجود دارد.[1]
اینگونه شعرها در نقاط مختلف ایران نامهای متفاوتی دارند. بیشتر این اشعار قالب تکبیت، دوبیتی و رباعی دارند و معمولاً از زبان خواهر و مادر عروس خوانده میشوند و اغلب در مجالس زنانه خوانده میشوند. این اشعار متناسب با مراحل متفاوت عروسی مانند خواستگاری، حنابندان، عقدکنان، حجلهبندان، جهیزبران و عروسکشان است. مضمون اینگونه بیتها در سرتاسر ایران بیشتر ستایش عروس و داماد و خانوادههای آنها، و نیز آرزوی زندگی خوب، شاد و سعادتمند آنها است.
در بوشهر بیتخوانی به همراه نواختن ساز «نیجفتی» یا «نیانبان» خوانده میشود و در پایان هر بیت زنان کِل میزنند.[2]