تاریخ هنگ کنگ
From Wikipedia, the free encyclopedia
منطقه هنگ کنگ از عصر حجر قدیم مسکونی بوده و بعداً با ادغام بی نظیر خود در سلسله چین (۲۲۱–۲۰۶ قبل از میلاد) به بخشی از امپراتوری چین تبدیل شدهاست. این شهر که به عنوان یک دهکده ماهیگیری و سایت تولید نمک فعالیت میکرد، به یک بندر رایگان مهم و در نهایت به یک مرکز مالی بینالمللی بزرگ تبدیل شد.[1]
سلسله چینگ با پیمان نانجینگ و پایان دادن به جنگ اول تریاک، هنگ کنگ را به امپراتوری انگلیس واگذار کرد. سپس هنگ کنگ مستعمره انگلیس شد.[2] انگلیس همچنین در جنگ دوم تریاک پیروز شد، امپراتوری چینگ را مجبور به واگذاری کولون در سال ۱۸۶۰ کرد، در حالیکه از سال ۱۸۹۸ به مدت ۹۹ سال سرزمینهای جدید را اجاره کرد.[3][4]
ژاپن در طی جنگ جهانی دوم هنگ کنگ را از سال ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۵ اشغال کرد.[5] با پایان جنگ در سال ۱۹۴۵، هنگ کنگ توسط نیروهای مشترک انگلیس و چین آزاد شد و به حکومت انگلیس بازگشت.[6] هنگ کنگ، به ویژه در طول جنگ کره و جهش بزرگ، جمعیت خود را از پناهندگان سرزمین اصلی چین بسیار افزایش داد. در دهه ۱۹۵۰، هنگ کنگ از قلمرو تجارت تجاری به یکی از صنایع و تولید تبدیل شد.[7] اصلاحات اقتصادی چین، تولیدکنندگان را بر آن داشت تا به چین مهاجرت کنند و این باعث شد هنگ کنگ صنعت تجارت و مالی خود را توسعه دهد.
در سال ۱۹۸۴، نخستوزیر انگلیس، مارگارت تاچر، بیانیه مشترک چین و انگلیس را امضا کرد.[8] در اول ژوئیه ۱۹۹۷، هنگ کنگ را به حکومت چین برگرداند و قانون اساسی هنگ کنگ را تصویب کرد.[9][10]
در قرن بیست و یکم، هنگ کنگ همچنان به عنوان یک مرکز مالی موفق است. با این حال، ناآرامیهای داخلی، نارضایتی از دولت و نفوذ چین، بهطور کلی، یک مسئله اساسی بودهاست.[11] اجرای برنامه ماده ۲۳ قانون اساسی هنگ کنگ موجب بحث و جدال بزرگ و تظاهرات گستردهای در تاریخ ۱ ژوئیه ۲۰۰۳ شد و باعث لغو لایحه شد.[12] شهروندان از سیستم انتخاباتی خود ابراز نارضایتی کردند و در اعتراضات سال ۲۰۱۴ در هنگ کنگ به اوج خود رسید.[13] در سال ۲۰۱۹، لایحه پیشنهادی استرداد هنگ کنگ به عنوان گامی دیگر توسط حزب کمونیست چین برای تضعیف قانون و حقوق بشر در هنگ کنگ، با برانگیختن اعتراضات متعدد، تلقی شد.[14] در سال ۲۰۲۰، کنگره ملی خلق قانون امنیت ملی را تصویب کرد که مورد بررسی فراکسیون طرفدار دموکراسی قرار گرفت که اعتراضات بسیاری را در سراسر جزیره برانگیخت.[15][16]
نام هنگ کنگ به معنی «بندرگاه عطرآگین» است. این منطقه از حدود پنج هزار سال پیش مسکونی بوده و آثاری از دوره نوسنگی در آن یافت شدهاست. چینیهای هان (قوم اصلی چین) در زمان دودمان سونگ بین سالهای ۹۷۰ تا ۱۲۷۹ از شمال چین به هنگ کنگ آمدند. امروزه هنگ کنگ شهری جزیرهای در چین است که از دهه ۱۸۴۰ میلادی تحت حاکمیت بریتانیا بود اما در سال ۱۸۹۸، دولتهای بریتانیا و چین معاهدهای را امضا کردند که براساس آن، هنگ کنگ به صورت اجاره ۹۹ ساله در اختیار بریتانیا قرار گرفت. بریتانیا در سال ۱۹۹۷، هنگ کنگ را با فرمول «یک کشور - دو نظام» به چین برگرداند. بر پایه توافق بین بریتانیا و چین، قرار است هنگ کنگ تا سال ۲۰۴۷ از درجه بالایی از خودمختاری برخوردار باشد. شهر هنگ کنگ که در سدهٔ نوزدهم همچون یک بندر بازرگانی عمل میکرد امروزه به صورت یک مرکز اصلی امور مالی در جهان درآمده است