جنگلهای ایران
مناطق اصلی جنگلی در شمال و جنوب غربی ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
جنگلهای ایران بخشی از منابع طبیعی ایران هستند. بیشتر جنگلهای این کشور، در نواحی شمالی، در حاشیه جنوب دریای کاسپین جای دارند. این مناطق جنگلی دارای آبوهوای معتدل مرطوب میباشند و از شرق استان اردبیل تا استان خراسان شمالی کشیده شدهاند و در این امتداد، سه استان گیلان، مازندران و گلستان را دربر میگیرند. رشته کوه البرز که بلندترین رشته کوه خاورمیانه است، همچون دیواری در مقابل رطوبت ناشی از دریای کاسپین ایستاده و مانع نفوذ آنها به نواحی مرکزی ایران میشود؛ بنابراین این ابرها مجبور به بارش در نواحی شمالی میشوند. درصورت از بین رفتن این سد رطوبت منطقه از بین میرود و این منطقه هم به مانند بقیه مناطق ایران خشک و بیابانی خواهد شد.
جنگلهای ایران بر روی هم ۳٬۴۰۰٬۰۰۰ یا سه میلیون و چهارصدهزار هکتار جنگل در دامنههای شمالی کوههای البرز و استانهای ساحلی دریای خزر وجود دارند. مساحت جنگلهای دیگر که پراکنده درسایر نقاط کشور میباشند تا سه میلیون هکتار است. از این جنگلها تنها ۱، ۳ میلیون هکتار برای بهرهبرداری صنعتی قابل استفادهاست، بقیه جنگلها به سبب کمبود در نگهداری درست یا آسیبهای طبیعی مورد بهرهبرداری نیستند. براساس اسناد و مدارک موجود، ایران از زمان باستان تا آغاز قرن هیجدهم دارای جنگلهای بسیار و گوناگون بود. پهنه جنگلهای موجود در ایران با مرزهای کنونی در زمان هخامنشیان به بیش از ۱۶ میلیون هکتار میرسید. از بین بردن جنگلهای ایران از زمان حمله مغول آغاز گشت و به ویژه در سه قرن گذشته به بالاترین مرتبه خود رسید. در زمان قاجار بین سالهای ۱۲۸۱ و ۱۲۹۱ نزدیک به ۱۳۰ هزار تن زغال چوب از بریدن درختان جنگلی ایران تولید شد و به خارج از کشور صادر شد.[1]