دریاچه ارومیه
یک دریاچه شور در استان آذربایجان شرقی / From Wikipedia, the free encyclopedia
دریاچهٔ ارومیه یا دریاچه چیچست (به ترکی آذربایجانی: اۇرمۇ گؤلۆ) [2] یک دریاچه شور در شمال غربی ایران و بزرگترین دریاچه داخلی این کشور است. این دریاچه میان دو استان آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی قرار گرفتهاست. سطح آب دریاچه در دهههای اخیر بهطور چشمگیری کاهش پیدا کرده و تا سال ۱۴۰۱، ۹۵ درصد دریاچه خشک شدهاست.[3] مساحت این دریاچه در سال ۱۳۷۷ در حدود شش هزار کیلومتر مربع بود که در ردیف بیست و پنجمین دریاچه بزرگ دنیا از نظر مساحت قرار میگرفت. دریاچه ارومیه در سال ۱۳۷۴ بیشترین حجم آب به میزان ۳۲ میلیارد متر مکعب آب داشته است. دریاچهٔ ارومیه به عنوان بزرگترین دریاچهٔ داخلی ایران، بزرگترین دریاچهٔ آب شور در خاور میانه، و ششمین دریاچهٔ بزرگ آب شور دنیا شناخته میشد.[4]
دریاچه ارومیه | |
---|---|
«دریاچه رضاییه»، «دریاچه چیچست»،«اۇرمۇ گؤلۆ» | |
موقعیت | ایران، آذربایجان غربی آذربایجان شرقی |
مختصات | ۳۷°۴۲′ شمالی ۴۵°۱۹′ شرقی |
گونه | دریاچه شور |
درونشارشهای کلان | ۲۱ رودخانه دائمی و فصلی از جمله آجی چای، زرینه رود، سیمینه رود، کهریز چای و شهر چای و زولا چای ( سلماس ) به همراه ۴۹ رودخانه مقطعی |
برونشارشهای کلان | تبخیر |
حوضهٔ آبریز | ۵۱٬۸۷۶ کیلومتر مربع |
کشورهای حوضه | ایران |
بیشترین درازا | ۱۴۰ کیلومتر |
بیشترین پهنا | ۵۵ کیلومتر |
مساحتِ رو | ۵۲۰۰ کیلومتر مربع |
بیشترین ژرفا | ۱۶ متر (۵۲ فوت) |
ارتفاع سطح | ۱۲۶۷ متر[1] |
جزیرهها | ۱۰۲ |
بخش بزرگی از آب این دریاچه از رودخانههای زرینهرود، سیمینهرود، تلخه رود، گادر، باراندوز، شهرچای، نازلو و زولا تغذیه میشدهاست. مهمترین جزایر این دریاچه عبارت اند از جزیره کبودان (قویون داغی)، اشک داغی، آرزو و اسپیر. مدیرکل مدیریت بحران آذربایجان غربی در سال ۱۴۰۱ گفت طی بیش از دو دهه گذشته، هرسال بهطور متوسط ۴۰ سانتیمتر از ارتفاع دریاچه ارومیه کاسته شده و اکنون ۹۵ درصد این دریاچه خشک شدهاست.[5]
در ۱۳ آذر ۱۴۰۱ محمدصادق معتمدیان دبیر کارگروه ملی نجات دریاچه ارومیه بیان کرد وضعیت دریاچه ارومیه روبه بهبود است.[6]