راهآهن سراسری ایران
راه آهن ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
راهآهن سراسری ایران، نام راهآهنی است که در دوران رضاشاه ساخته شد و تهران را از طریق بندرترکمن (بندرشاه پیشین) به دریای خزر و از طریق بندر امامخمینی (بندر شاپور پیشین) به خلیج فارس متصل میکند. در دوران رضاشاه و محمدرضاشاه این راهآهن گسترش پیدا کرد و تهران را به سمنان، مشهد، قزوین، زنجان، تبریز، اصفهان، یزد و کرمان نیز متصل ساخت.
راهآهن سراسری ایران | |
---|---|
اطلاعات کلی | |
پایانه | بندر امام خمینی بندر ترکمن |
تاریخچه | |
گشایش | ۱۹۲۷ |
واپسین توسعه | ۱۹۶۳ |
پایان کار | ۱۹۳۸ |
فنی | |
اندازه ریل | ۱٬۴۳۵ mm (4 ft 8 1⁄2 in) ریل استاندارد |
مکان | ایران |
معیار ثبت | فرهنگی: (ii)(iv) |
شمارهٔ ثبت | ۱۵۸۵ |
تاریخ ثبت | ۲۰۲۱ |
راهآهن بر اساس لایحهای که در اسفند ۱۳۰۵ به پیشنهاد نخستوزیر وقت در مجلس تصویب گردید ساخته شد. پیش از ساخت این خط، ۲۳۰ کیلومتر راهآهن در دوران قاجار در ایران ساخته شده بود.[3]
در نشست سوم مرداد ۱۴۰۰ چهل و چهارمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو با تصویب اعضای کمیته، راهآهن سراسری ایران با طول حدود ۱۴۰۰ کیلومتر بهعنوان بیستوپنجمین میراث فرهنگی ملموس و نخستین میراث صنعتی ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد.[4]