فلسفه قارهای
سنتهای فلسفی از سرزمین اصلی اروپا / From Wikipedia, the free encyclopedia
فلسفه قارهای (به انگلیسی: Continental philosophy)، در کاربرد معاصر، به مجموعهای از سنتها در فلسفهٔ سدههای ۱۹ و ۲۰ میلادی در قارهٔ اروپا گفته میشود.[1] این عبارت، نخستین بار، در نیمهٔ دوم سدهٔ ۲۰ میلادی، به منظور اشاره به حوزهٔ اندیشمندان و سنتهای خارج از جنبش تحلیلی به کار رفت. جنبشهای فلسفی قارهای عبارتند از: ایدهآلیسم آلمانی، پدیدارشناسی، اگزیستانسیالیسم، هرمنوتیک، ساختارگرایی، پساساختارگرایی، نظریه آسیبشناسی روانی، نظریه انتقادی و نئومارکسیسم.